Repertuar
Wybierz tytuł lub przejdź do strony z kalendarium
![[Kolorowy plakat. Młody mężczyzna w cylindrze, Fryderyk Chopin, przechadza się ulicami Paryża. Jest uśmiechnięty.]](https://image.bilety24.pl/sf_api_thumb_400/dealer-default/479/chopin-painting-final-1080x1920.jpg)
STREFA ZABAWY „Pies” – warsztaty ceramiczne dla dzieci
Mówi się – „pies, najlepszy przyjaciel człowieka”. Łapki, pyszczek, uszka. Nie tak trudno ulepić go z gliny. Jamniki, owczarki, kundelki. Na pewno stworzysz takiego, o jakim marzysz. A każdy będzie inny i niepowtarzalny.
prowadzenie: Dorota Piekarczyk
Dzieci pozostają pod opieką prowadzącej.
czas trwania: 45’ wiek: 3‒5 lat liczba miejsc ograniczona
prowadzenie: Dorota Piekarczyk
Dzieci pozostają pod opieką prowadzącej.
czas trwania: 45’ wiek: 3‒5 lat liczba miejsc ograniczona
ALEJA PRAW KOBIET „Same o sobie” – spotkanie z Moniką Glosowitz oraz Antoniną Tosiek
Spotkanie z Moniką Glosowitz („Opowieści kobiet z rodzin górniczych”) oraz Antoniną Tosiek („Przepraszam za brzydkie pismo”).
prowadzenie: Joanna B. Bednarek.
Tak zwany zwrot ludowy to z pewnością jedno z najważniejszych zjawisk ostatnich dekad. Ma on jednak swoje ślepe plamki i wpada w pułapki.
Taką ślepą plamką jest marzenie o spójnej całości. Zaledwie kilka lat temu w jednym z konstytutywnych dla refleksji nad ludową historią tomie można było przeczytać symptomatyczne zdanie: „Ludowa historia Polski nie da się w żaden sposób sprowadzić do «ludowej historii Polaków (i Polek)»”. Gest wzięcia w nawias wiele zdradza – jak podpowiada gramatyka języka polskiego, umieszcza się w nich element nieprzynależący do treści zasadniczej lub mniej względem niej istotny.
Ta biblioteczna anegdota nie ma sugerować, by wobec każdej ludowej historii praktykować czytanie wybitnie podejrzliwe. Chodzi o to, by uświadomić sobie – na co zwraca uwagę pierwsza z gościn spotkania, Antonina Tosiek, w książce „Przepraszam za brzydkie pismo” – że pisać jedną historię wsi, to przemilczeć dziesiątki tysięcy innych. „Lud”, przekonuje Tosiek, powinien mieć imiona, nie imię. A wiele z tych imion – wymazanych z kart historii, zamkniętych w archiwach lub nigdy nie zapisanych – należało do kobiet. „Przepraszam za brzydkie pismo” oraz „Opowieści kobiet z rodzin górniczych” ukazują, że ludowe historie najlepiej działają jako wielogłos pełen kontrapunktów. Bo, jak stwierdza pamiętnikarka Gospodyni, „jeden opis i jedno życie nie odzwierciedlą tego nigdy”.
Pułapka z kolei wiąże się z wyzwaniem etycznym. Modna w ostatnich latach kategoria „oddawania głosu” zapomnianym bohaterkom, „słabym podmiotom” historii okazuje się tu co najmniej kłopotliwa. Osłabia autonomię pamiętnikarek, które – często przezwyciężając trudności emocjonalne, społeczne i materialne – zdecydowały o tym, że zabiorą głos. Opowiedzą same o sobie. Suwerenność w ich imieniu wyraża pamiętnikarka Marianna S.: „[…] nikogo nie prosiłam żeby mi kto napisał tylko sama”. Na pułapkę etyczną zwraca uwagę także druga z gościn spotkania, Monika Glosowitz: chodzi o to, by nie „zagadać” pamiętnikarek. Nasza rola jest tu skromniejsza, ale zadanie – zapewne – niełatwe: mamy ich wysłuchać.
Wiemy już, jakie mechanizmy zadecydowały o tym, że kobiety w ramach pisania historii uciszono. Ale co one chciały nam opowiedzieć? Co akcentowały, a co postanowiły przemilczeć – więc opowieści o tym w pamiętnikach nie znajdujemy? Jakie doświadczenia powracają, ukazując wspólnotę przeżyć, a jakie okazują się odróżniające? Jakie emocje piszących ujawniają – a jakie w czytających uruchamiają – pamiętniki? Jakie kształty przybierają lekcje historii, które dają nam pamiętnikarki wsi i górnictwa? Akuszerki ich głosów – Antonina Tosiek i Monika Glosowitz – proponują nam poznanie opowieści o doświadczeniach kobiet ludowych: „z wnętrza ich własnych języków i emocji”. Spotkajmy się w ramach Alei Praw Kobiet, by usłyszeć od nich, że ludowa historia była kobietą.
MONIKA GLOSOWITZ – doktorka literaturoznawstwa, adiunktka w Uniwersytecie Śląskim. Absolwentka uniwersytetów w Oviedo, Grenadzie i Utrechcie. Kieruje projektem „Pamiętniki kobiet z rodzin górniczych”, prowadzi też Archiwum Pamięci Rybniczanek i Rybniczan, a także redaguje serię naukową „Krytyczne studia nad narracjami kobiet z regionów przemysłowych” w Wydawnictwie Uniwersytetu Śląskiego oraz poetycką „Wszędzie na ziemi jest równonoc” w wydawnictwie Katalog Press. W 2019 roku opublikowała „Maszynerie afektywne. Literackie strategie emancypacji w najnowszej polskiej poezji kobiet” (Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk), za które w 2020 roku otrzymała Poznańską Nagrodę Literacką – Stypendium im. Stanisława Barańczaka. Do 2024 roku jurorka Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. W latach 2018–2020 przewodnicząca Rybnickiej Rady Kobiet. Mieszka w Kamieniu, ma dwóch synów.
ANTONINA TOSIEK (ur. 1996) – badaczka dwudziestowiecznej diarystyki ludowej, poetka i krytyczka. Doktorantka ostatniego roku Szkoły Doktorskiej Nauk o Języku i Literaturze UAM. Laureatka Studenckiego Nobla w kategorii literatura i dziennikarstwo. Członkini redakcji naukowej kwartalnika „Czas Kultury”. Autorka książki „Przepraszam za brzydkie pismo” oraz tomów poetyckich „storytelling” i „żertwy”. Laureatka Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, Nagrody im. Adama Włodka oraz Nagrody Literackiej m.st. Warszawy.
JOANNA B. BEDNAREK – historyczka literatury i kultury współczesnej; dr nauk humanistycznych. Współredaktorka kilku tomów zbiorowych - ostatnio "To wróci. Przeszłość i przyszłość pandemii" (2022); redaktorka naczelna dwutygodnika "CzasKultury.pl". Z Przemysławem Czaplińskim opracowała internetowe kompendium "Kultura przed prawem 1989-2024. Przewodnik".
Cykl spotkań „Aleja Praw Kobiet” został zainicjowany w 2022 roku. Jego ideą było upamiętnienie kolejnej rocznicy uzyskania przez kobiety praw wyborczych oraz wpisanie się w program wydarzeń związanych z nazwaniem jednej z poznańskich ulic Aleją Praw Kobiet.
Wywalczone w 1918 roku prawa miały już wtedy szersze znaczenie: dotyczyły nie tylko udziału w wyborach, ale także umożliwienia dostępu do nauki, do pracy, do samostanowienia i decydowania o sobie w sprawach światopoglądowych, do uczestniczenia w pełni w życiu społecznym, gospodarczym i kulturalnym czy wreszcie – prawa do mówienia własnym głosem.
prowadzenie: Joanna B. Bednarek.
Tak zwany zwrot ludowy to z pewnością jedno z najważniejszych zjawisk ostatnich dekad. Ma on jednak swoje ślepe plamki i wpada w pułapki.
Taką ślepą plamką jest marzenie o spójnej całości. Zaledwie kilka lat temu w jednym z konstytutywnych dla refleksji nad ludową historią tomie można było przeczytać symptomatyczne zdanie: „Ludowa historia Polski nie da się w żaden sposób sprowadzić do «ludowej historii Polaków (i Polek)»”. Gest wzięcia w nawias wiele zdradza – jak podpowiada gramatyka języka polskiego, umieszcza się w nich element nieprzynależący do treści zasadniczej lub mniej względem niej istotny.
Ta biblioteczna anegdota nie ma sugerować, by wobec każdej ludowej historii praktykować czytanie wybitnie podejrzliwe. Chodzi o to, by uświadomić sobie – na co zwraca uwagę pierwsza z gościn spotkania, Antonina Tosiek, w książce „Przepraszam za brzydkie pismo” – że pisać jedną historię wsi, to przemilczeć dziesiątki tysięcy innych. „Lud”, przekonuje Tosiek, powinien mieć imiona, nie imię. A wiele z tych imion – wymazanych z kart historii, zamkniętych w archiwach lub nigdy nie zapisanych – należało do kobiet. „Przepraszam za brzydkie pismo” oraz „Opowieści kobiet z rodzin górniczych” ukazują, że ludowe historie najlepiej działają jako wielogłos pełen kontrapunktów. Bo, jak stwierdza pamiętnikarka Gospodyni, „jeden opis i jedno życie nie odzwierciedlą tego nigdy”.
Pułapka z kolei wiąże się z wyzwaniem etycznym. Modna w ostatnich latach kategoria „oddawania głosu” zapomnianym bohaterkom, „słabym podmiotom” historii okazuje się tu co najmniej kłopotliwa. Osłabia autonomię pamiętnikarek, które – często przezwyciężając trudności emocjonalne, społeczne i materialne – zdecydowały o tym, że zabiorą głos. Opowiedzą same o sobie. Suwerenność w ich imieniu wyraża pamiętnikarka Marianna S.: „[…] nikogo nie prosiłam żeby mi kto napisał tylko sama”. Na pułapkę etyczną zwraca uwagę także druga z gościn spotkania, Monika Glosowitz: chodzi o to, by nie „zagadać” pamiętnikarek. Nasza rola jest tu skromniejsza, ale zadanie – zapewne – niełatwe: mamy ich wysłuchać.
Wiemy już, jakie mechanizmy zadecydowały o tym, że kobiety w ramach pisania historii uciszono. Ale co one chciały nam opowiedzieć? Co akcentowały, a co postanowiły przemilczeć – więc opowieści o tym w pamiętnikach nie znajdujemy? Jakie doświadczenia powracają, ukazując wspólnotę przeżyć, a jakie okazują się odróżniające? Jakie emocje piszących ujawniają – a jakie w czytających uruchamiają – pamiętniki? Jakie kształty przybierają lekcje historii, które dają nam pamiętnikarki wsi i górnictwa? Akuszerki ich głosów – Antonina Tosiek i Monika Glosowitz – proponują nam poznanie opowieści o doświadczeniach kobiet ludowych: „z wnętrza ich własnych języków i emocji”. Spotkajmy się w ramach Alei Praw Kobiet, by usłyszeć od nich, że ludowa historia była kobietą.
MONIKA GLOSOWITZ – doktorka literaturoznawstwa, adiunktka w Uniwersytecie Śląskim. Absolwentka uniwersytetów w Oviedo, Grenadzie i Utrechcie. Kieruje projektem „Pamiętniki kobiet z rodzin górniczych”, prowadzi też Archiwum Pamięci Rybniczanek i Rybniczan, a także redaguje serię naukową „Krytyczne studia nad narracjami kobiet z regionów przemysłowych” w Wydawnictwie Uniwersytetu Śląskiego oraz poetycką „Wszędzie na ziemi jest równonoc” w wydawnictwie Katalog Press. W 2019 roku opublikowała „Maszynerie afektywne. Literackie strategie emancypacji w najnowszej polskiej poezji kobiet” (Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk), za które w 2020 roku otrzymała Poznańską Nagrodę Literacką – Stypendium im. Stanisława Barańczaka. Do 2024 roku jurorka Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. W latach 2018–2020 przewodnicząca Rybnickiej Rady Kobiet. Mieszka w Kamieniu, ma dwóch synów.
ANTONINA TOSIEK (ur. 1996) – badaczka dwudziestowiecznej diarystyki ludowej, poetka i krytyczka. Doktorantka ostatniego roku Szkoły Doktorskiej Nauk o Języku i Literaturze UAM. Laureatka Studenckiego Nobla w kategorii literatura i dziennikarstwo. Członkini redakcji naukowej kwartalnika „Czas Kultury”. Autorka książki „Przepraszam za brzydkie pismo” oraz tomów poetyckich „storytelling” i „żertwy”. Laureatka Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, Nagrody im. Adama Włodka oraz Nagrody Literackiej m.st. Warszawy.
JOANNA B. BEDNAREK – historyczka literatury i kultury współczesnej; dr nauk humanistycznych. Współredaktorka kilku tomów zbiorowych - ostatnio "To wróci. Przeszłość i przyszłość pandemii" (2022); redaktorka naczelna dwutygodnika "CzasKultury.pl". Z Przemysławem Czaplińskim opracowała internetowe kompendium "Kultura przed prawem 1989-2024. Przewodnik".
Cykl spotkań „Aleja Praw Kobiet” został zainicjowany w 2022 roku. Jego ideą było upamiętnienie kolejnej rocznicy uzyskania przez kobiety praw wyborczych oraz wpisanie się w program wydarzeń związanych z nazwaniem jednej z poznańskich ulic Aleją Praw Kobiet.
Wywalczone w 1918 roku prawa miały już wtedy szersze znaczenie: dotyczyły nie tylko udziału w wyborach, ale także umożliwienia dostępu do nauki, do pracy, do samostanowienia i decydowania o sobie w sprawach światopoglądowych, do uczestniczenia w pełni w życiu społecznym, gospodarczym i kulturalnym czy wreszcie – prawa do mówienia własnym głosem.
Brakarki
18.11 g. 19 | Sala Wielka
Brakarki / reż. Jacek Owczarek / Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi
Spektakl dla widzów powyżej 10 roku życia.
Huk maszyn łódzkich zakładów włókienniczych, spracowane ciała obsługujących je osób (głównie kobiet), niewyobrażalny wysiłek fizyczny wykonywany mozolnie dzień po dniu. To nieodzowna część historii przemysłowej Łodzi, której charakter i tożsamość przez półtora wieku kształtowane były przez tę branżę.
Nowa era to czas przemysłu opartego na wiedzy. Łódź przez ostatnie kilkadziesiąt lat przeszła transformację – wiele zakładów zostało zlikwidowanych, a te, które pozostały zmieniły procesy technologiczne. Twórcy i twórczynie spektaklu „Brakarki” wracają jednak do tradycji ciężkiej, fizycznej pracy, do ciał eksploatowanych w zakładach włókienniczych. Jednocześnie szukają powiązań z pozornie zupełnie inną materią − tańcem.
Brakarki / reż. Jacek Owczarek / Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi
Spektakl dla widzów powyżej 10 roku życia.
Huk maszyn łódzkich zakładów włókienniczych, spracowane ciała obsługujących je osób (głównie kobiet), niewyobrażalny wysiłek fizyczny wykonywany mozolnie dzień po dniu. To nieodzowna część historii przemysłowej Łodzi, której charakter i tożsamość przez półtora wieku kształtowane były przez tę branżę.
Nowa era to czas przemysłu opartego na wiedzy. Łódź przez ostatnie kilkadziesiąt lat przeszła transformację – wiele zakładów zostało zlikwidowanych, a te, które pozostały zmieniły procesy technologiczne. Twórcy i twórczynie spektaklu „Brakarki” wracają jednak do tradycji ciężkiej, fizycznej pracy, do ciał eksploatowanych w zakładach włókienniczych. Jednocześnie szukają powiązań z pozornie zupełnie inną materią − tańcem.
Cena wszystkiego
WYSTAWA NA EKRANIE
Współczesny obraz rynku sztuki, widziany oczami kolekcjonerów, handlarzy, kuratorów i najlepszych artystów m.in.: Jeffa Koonsa, Gerharda Richtera, Njideki Akunyili Crosby oraz Larry’ego Poonsa.
Obrazy Basquiata i Gerharda Richtera sprzedają się na aukcjach za dziesiątki milionów dolarów; wielopiętrowa nadmuchana baletnica Jeffa Koonsa góruje nad odwiedzającymi Rockefeller Center; toaleta z czystego złota autorstwa Maurizio Cattelana została zainstalowana w Muzeum Guggenheima, każdy może ją oglądać i z niej skorzystać. Sztuka współczesna to spektakl, wielkie pieniądze i okładki gazet. Społeczeństwo jest mniej zainteresowane estetycznymi i społecznymi funkcjami sztuki a bardziej znanymi nazwiskami i biznesem, który za nimi stoi. Wielu uważa, że sztuka stała się marionetką w rękach najbogatszych - ekskluzywną inwestycją będącą poza zasięgiem przeciętnego obywatela. Ekskluzywne targi pojawiają się na całym świecie a kolekcjonerzy wydają majątki i ukrywają swoje trofea w pilnie strzeżonych magazynach.
Czy znajdujemy się w środku kryzysu sztuki? Czy wartość dzieła naprawdę może być mierzona w dolarach? Czy te wartości są przypisywane, a jeżeli tak, to kto to robi? Czy taki rynek sztuki ma niszczący wpływ na publiczne muzea i nasz dostęp do dóbr kultury? I najważniejsze, co o konsumpcyjnym charakterze rynku myślą sami twórcy?
Cena wszystkiego przedstawia złożony portret późnego kapitalistycznego społeczeństwa. Trzymając krzywe zwierciadło naprzeciw naszej konsumpcyjnej kultury, film ostatecznie potwierdza nadzmysłową siłę samej sztuki i głęboką potrzebę jej obecności w naszym życiu.
CENA WSZYSTKIEGO, reż. Nathaniel Kahn, USA 2018, 98'
Współczesny obraz rynku sztuki, widziany oczami kolekcjonerów, handlarzy, kuratorów i najlepszych artystów m.in.: Jeffa Koonsa, Gerharda Richtera, Njideki Akunyili Crosby oraz Larry’ego Poonsa.
Obrazy Basquiata i Gerharda Richtera sprzedają się na aukcjach za dziesiątki milionów dolarów; wielopiętrowa nadmuchana baletnica Jeffa Koonsa góruje nad odwiedzającymi Rockefeller Center; toaleta z czystego złota autorstwa Maurizio Cattelana została zainstalowana w Muzeum Guggenheima, każdy może ją oglądać i z niej skorzystać. Sztuka współczesna to spektakl, wielkie pieniądze i okładki gazet. Społeczeństwo jest mniej zainteresowane estetycznymi i społecznymi funkcjami sztuki a bardziej znanymi nazwiskami i biznesem, który za nimi stoi. Wielu uważa, że sztuka stała się marionetką w rękach najbogatszych - ekskluzywną inwestycją będącą poza zasięgiem przeciętnego obywatela. Ekskluzywne targi pojawiają się na całym świecie a kolekcjonerzy wydają majątki i ukrywają swoje trofea w pilnie strzeżonych magazynach.
Czy znajdujemy się w środku kryzysu sztuki? Czy wartość dzieła naprawdę może być mierzona w dolarach? Czy te wartości są przypisywane, a jeżeli tak, to kto to robi? Czy taki rynek sztuki ma niszczący wpływ na publiczne muzea i nasz dostęp do dóbr kultury? I najważniejsze, co o konsumpcyjnym charakterze rynku myślą sami twórcy?
Cena wszystkiego przedstawia złożony portret późnego kapitalistycznego społeczeństwa. Trzymając krzywe zwierciadło naprzeciw naszej konsumpcyjnej kultury, film ostatecznie potwierdza nadzmysłową siłę samej sztuki i głęboką potrzebę jej obecności w naszym życiu.
CENA WSZYSTKIEGO, reż. Nathaniel Kahn, USA 2018, 98'
Chopin, Chopin!
Paryż, 1835 rok. Fryderyk Chopin ma 25 lat i jest ulubieńcem paryskich salonów, arystokracji i samego króla Francji. Żadne znaczące wydarzenie nie może obyć się bez jego udziału. Widzimy go podczas nocnych eskapad i afterparty po koncertach – pełnego energii, choć chorobę przykrywa żartem. Tworzy swoje największe dzieła, czasem na specjalne zamówienie, a z powodów finansowych udziela lekcji gry na fortepianie. Podziwiany przez przyjaciół, uwielbiany przez kobiety, z czasem odkrywa, że najważniejsza w jego życiu jest muzyka.
Język: francuski, polski z polskimi napisami
CHOPIN, CHOPIN!, reż. Michał Kwieciński, Polska 2025, 126'
Język: francuski, polski z polskimi napisami
CHOPIN, CHOPIN!, reż. Michał Kwieciński, Polska 2025, 126'
CLAUDIO CONSTANTINI (drzwi 19:00 / koncert 20:00)
Pianista, bandoneonista i kompozytor - Claudio Constantini, wystąpi w Polsce w ramach trasy „Fragile - Solo Tour 2025”! Już 24 stycznia zagra w poznańskim CK Zamek.
Pochodzący z Peru Constantini, zdobył międzynarodowe uznanie, występując na Concertgebouw w Amsterdamie, Berliner Philharmonie czy Musikverein w Wiedniu. Otrzymał również wiele nagród i nominację do Latin Grammy w 2019 roku. Jego stylistyczna wszechstronność łączy korzenie muzyki klasycznej z pasją do muzyki latynoamerykańskiej, która jest niewątpliwie jednym z jego cech rozpoznawalnych.
Sam Claudio w tym roku nie próżnuje - pod koniec sierpnia wraz z Yehezkelem Razem wydał minialbum “Elsewhere”, natomiast na listopad szykuje solową premierę - „Fragile”. Jak podkreśla, nowy krążek ma być zbiorem autorskich kompozycji, w których nieustannie dominować będzie bandoneon i fortepian. Constantini chce na nim skłonić również do refleksji nad ludzką wrażliwością wobec świata - niezwykła podróż, od niepokoju do kruchej harmonii.
CLAUDIO CONSTANTINI
24.01.2026 / Poznań, CK Zamek
BILETY: Przedsprzedaż biletów rozpocznie się w piątek, 5 września o godzinie 10:00
Punkty sprzedaży: www.winiarybookings.pl, Going, Empik Bilety, Eventim, Ebilet, Ticketmaster, bilety24
Szanowni Państwo. Prosimy o kupowanie biletów wyłącznie w autoryzowanych punktach sprzedaży. Poprzez kupno wejściówek od osób trzecich możecie zostać Państwo oszukani.
Wstęp na koncert 13+ za pisemną zgodą rodzica. Poniżej 13 lat, wymagana obecność pełnoprawnego opiekuna.
Wzór zgody: https://bit.ly/pisemna_zgoda_rodzica_wb
Regulamin wydarzenia: https://bit.ly/regulamin_wydarzenia_wb
W trosce o środowisko zachęcamy Was do pokazywania biletów na telefonie zamiast ich drukowania.
CLAUDIO CONSTANTINI (Peru) - muzyka klasyczna
https://www.facebook.com/constantinimusic
https://www.instagram.com/constantini_music/
”La Valse Perdu”: https://www.youtube.com/watch?v=5N9ieoWpNcc
”Kuura”: https://www.youtube.com/watch?v=i1UPpo5r0yI
---------------------------------------
Wpadaj na Instagram➡http://bit.ly/Nasz-instagram
Polub nasz profil➡http://bit.ly/Nasz--Facebook
Pochodzący z Peru Constantini, zdobył międzynarodowe uznanie, występując na Concertgebouw w Amsterdamie, Berliner Philharmonie czy Musikverein w Wiedniu. Otrzymał również wiele nagród i nominację do Latin Grammy w 2019 roku. Jego stylistyczna wszechstronność łączy korzenie muzyki klasycznej z pasją do muzyki latynoamerykańskiej, która jest niewątpliwie jednym z jego cech rozpoznawalnych.
Sam Claudio w tym roku nie próżnuje - pod koniec sierpnia wraz z Yehezkelem Razem wydał minialbum “Elsewhere”, natomiast na listopad szykuje solową premierę - „Fragile”. Jak podkreśla, nowy krążek ma być zbiorem autorskich kompozycji, w których nieustannie dominować będzie bandoneon i fortepian. Constantini chce na nim skłonić również do refleksji nad ludzką wrażliwością wobec świata - niezwykła podróż, od niepokoju do kruchej harmonii.
CLAUDIO CONSTANTINI
24.01.2026 / Poznań, CK Zamek
BILETY: Przedsprzedaż biletów rozpocznie się w piątek, 5 września o godzinie 10:00
Punkty sprzedaży: www.winiarybookings.pl, Going, Empik Bilety, Eventim, Ebilet, Ticketmaster, bilety24
Szanowni Państwo. Prosimy o kupowanie biletów wyłącznie w autoryzowanych punktach sprzedaży. Poprzez kupno wejściówek od osób trzecich możecie zostać Państwo oszukani.
Wstęp na koncert 13+ za pisemną zgodą rodzica. Poniżej 13 lat, wymagana obecność pełnoprawnego opiekuna.
Wzór zgody: https://bit.ly/pisemna_zgoda_rodzica_wb
Regulamin wydarzenia: https://bit.ly/regulamin_wydarzenia_wb
W trosce o środowisko zachęcamy Was do pokazywania biletów na telefonie zamiast ich drukowania.
CLAUDIO CONSTANTINI (Peru) - muzyka klasyczna
https://www.facebook.com/constantinimusic
https://www.instagram.com/constantini_music/
”La Valse Perdu”: https://www.youtube.com/watch?v=5N9ieoWpNcc
”Kuura”: https://www.youtube.com/watch?v=i1UPpo5r0yI
---------------------------------------
Wpadaj na Instagram➡http://bit.ly/Nasz-instagram
Polub nasz profil➡http://bit.ly/Nasz--Facebook
DKF Zamek: Dersu Uzała
Połowa lat 70. zastała Akirę Kurosawę w trudnym miejscu. Reżyser, rozczarowany zarówno japońskim, jak i hollywoodzkim przemysłem filmowym, próbował popełnić samobójstwo. Ów gest był interpretowany jako przyznanie, że opuszczają go twórcze siły. Z tej perspektywy majestatyczne obrazy ussuryjskiej tajgi i prosta opowieść o zamieszkującym jej tereny myśliwym Dersu (tuwański aktor Maksim Munzuk) okazały się wybawieniem. Zrealizowany głównie za pieniądze Związku Radzieckiego i kręcony w rosyjskich plenerach na taśmie 70mm, „Dersu Uzała” jest oparty na książkach przyrodnika i etnografa Władimira Arsenjewa, które Kurosawa przeczytał kilka dekad wcześniej. Jeden z ulubionych tematów reżysera – relacja człowieka i natury, dawnych obyczajów i nowoczesności – znajduje tu malarskie, liryczne rozwinięcie. Zdobywca Oscara dla najlepszego filmu zagranicznego.
Język: rosyjski, chiński z polskimi napisami
DERSU UZAŁA, reż. Akira Kurosawa, Japonia, ZSRR 1975, 142'
Język: rosyjski, chiński z polskimi napisami
DERSU UZAŁA, reż. Akira Kurosawa, Japonia, ZSRR 1975, 142'
DKF Zamek: Ran
W momencie premiery „Ranu” Kurosawa miał 75 lat: wiek godny mistrza. Historyczny spektakl, oparty luźno na „Królu Lirze” i legendach o Motonarim Mōrim, został zamierzony przez reżysera jako ukoronowanie własnej drogi twórczej. W historii pana feudalnego Hidetory i jego trzech wiarołomnych synów odbija się być może historia samego filmowca: starzejącego się giganta kina, któremu trudno odnaleźć się w nowej rzeczywistości. I tym razem produkcja została częściowo sfinansowana przez zagranicznego producenta, dzięki czemu film mógł mieć wymarzony przez Kurosawę rozmach i skalę (praca nad scenariuszem trwała dekadę). W „Ran” każdy detal kolorystyczny, każdy element scenografii i kompozycji kadru, zostały zaplanowane z rozmysłem przez szukającego perfekcji reżysera. Efektem jest fresk, w którym spojrzenie z dystansu kontrastuje z rozdzierającym dramatem podzielonej rodziny.
Język: japoński z polskimi napisami
RAN, reż. Akira Kurosawa, Japonia, Francja 1985, 160'
Język: japoński z polskimi napisami
RAN, reż. Akira Kurosawa, Japonia, Francja 1985, 160'
DKF Zamek: Rashōmon
Mistrzowsko skonstruowany, zagadkowy i przełomowy film Kurosawy. Nieoczekiwany sukces „Rashomona” na festiwalu w Wenecji w 1951 roku ułatwił japońskiemu kinu drogę na szczyt, a dla samego reżysera otworzył bodaj najważniejszą dekadę w karierze. Opowiadana przez chroniących się przed deszczem bohaterów historia bandyty, samuraja i jego żony fascynuje niejednoznacznością. Co wydarzyło się między tą trójką? Kto mówi prawdę? Upleciony z na przemian ekspresyjnych i impresyjnych momentów film to krytyka feudalnej Japonii (akcja dzieje się w XII wieku w Kioto) i zarazem komentarz do kraju pogrążonego w powojennym kryzysie. W „Rashomonie” filozoficzna spekulacja splata się z porywającą wizją przeszłości. Arcydzieło Kurosawy z Toshiro Mifune w roli głównej to wyprawa w głąb lasu w poszukiwaniu prawdy, która być może na zawsze pozostanie nieuchwytna.
Język: japoński z polskimi napisami
RASHŌMON, reż. Akira Kurosawa, Japonia 1950, 88'
Język: japoński z polskimi napisami
RASHŌMON, reż. Akira Kurosawa, Japonia 1950, 88'
DKF Zamek: Siedmiu samurajów
Najwspanialszy epos w historii japońskiego kina. „Siedmiu samurajów” zabiera nas w sam środek feudalnej, wyniszczonej wojnami XVI-wiecznej Japonii. Ubodzy wieśniacy szukają ochrony przed bandytami u równie ubogich roninów (wędrownych samurajów). Powstały w ten sposób sojusz dwóch stanów przejdzie próbę ognia, kiedy razem spróbują oni odeprzeć napad działających poza prawem rzezimieszków. Siłą „Siedmiu samurajów” jest precyzyjna, epicka, wypełniona szczegółami narracja, dzięki której poznajemy nie tylko tytułowych bohaterów, ale też całą wioskę: mikroświat, który lada moment może znaleźć się w zgliszczach. Okres zdjęciowy trwał aż 148 dni; w momencie premiery był to najdroższy z japońskich filmów. Ryzyko się opłaciło: duch przygody, kunszt bitewny i rozmach Kurosawy do dziś nie mają sobie równych.
Język: japoński z polskimi napisami
SIEDMIU SAMURAJÓW, reż. Akira Kurosawa, Japonia 1954, 207'
Język: japoński z polskimi napisami
SIEDMIU SAMURAJÓW, reż. Akira Kurosawa, Japonia 1954, 207'
DKF Zamek: Tron we krwi
Szekspir po japońsku? Legendarna adaptacja „Makbeta” w wykonaniu Kurosawy to mrożąca krew w żyłach wizja mieszająca europejskie źródła, azjatycki kontekst oraz autorski styl reżysera. Mroczna historia generała Washizu (Toshiro Mifune) oraz jego przenikliwej, podstępnej żony Asaji (Isuzu Yamada) to efekt przeniesienia na XVI-wieczną wyspę Hokkaido ponadczasowej tragedii o żądzy władzy oraz o cenie, jaką płaci się za zbrodnie popełnione w imię chorej ambicji. Kurosawa perfekcyjnie uzupełnia dramaturgię Szekspira (jak wspominał, „Makbet” był jego ulubioną sztuką Anglika) wyrafinowaną warstwą plastyczną inspirowaną teatrem nō oraz malowidłami tuszem (sumi-e) i ekspresyjnym wykorzystaniem świata przyrody, na czele z mgłą i deszczem. Donald Richie nazwał „Tron we krwi” dziełem „lodowatym” – jest to widowisko formalnie doskonałe, okrutne i przepiękne wizualnie.
Język: angielski z polskimi napisami
TRON WE KRWI, reż. Akira Kurosawa, Japonia 1957, 110'
Język: angielski z polskimi napisami
TRON WE KRWI, reż. Akira Kurosawa, Japonia 1957, 110'
DKF Zamek: Trzy kolory: Biały
Karol (Z.Zamachowski), polski fryzjer żeni się z piękną Francuzką (J.Delpy) i prowadzi salon w Paryżu. Niestety, staje się impotentem, na co Dominique odpowiada rozwodem. Pozbawiony majątku i upokorzony Polak wraca do kraju w walizce innego emigranta, a na miejscu próbuje się odbudować finansowo i moralnie z pomocą brata (J.Stuhr). Zdobywa majątek jako pracownik kantoru, dzięki korzystnej transakcji bankowej. Aby sprowadzić byłą żonę do Polski, pozoruje swoją śmierć i wabi ją spadkiem. Druga część tryptyku Trzy kolory autorstwa Krzysztofa Kieślowskiego, stworzonego we współpracy scenariopisarskiej z Krzysztofem Piesiewiczem i muzycznej, ze Zbigniewem Preisnerem. Filmy powstały w koprodukcji polsko-francuskiej i okazały się ostatnim dziełem reżysera, który podjął decyzję o wycofaniu się z zawodu. Biały zdobył Srebrnego Niedźwiedzia za reżyserkę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie oraz Złotą Kaczkę – nagrodę czasopisma „Film” jako najlepszy polski film 1994 roku. Stanowi rzadki w filmografii Kieślowskiego dowód umiejętności tworzenia komedii, pełnej zwrotów akcji, w obsadzie i stylu nawiązującym do ostatniej 10 części Dekalogu, z motywem impotencji z 9 części. We francuskim tryptyku tytułowa barwa kieruje uwagę widza na europejskie ideały wolności, równości i braterstwa. Owa równość okazuje się wysoce problematyczna, kiedy upomina się o nią polski emigrant na Zachodzie.
Język: polski, frnacuski, angielski z polskimi napisami
TRZY KOLORY: BIAŁY, reż. Krzysztof Kieślowski, Francja, Szwajcaria, Polska 1994, 92'
Język: polski, frnacuski, angielski z polskimi napisami
TRZY KOLORY: BIAŁY, reż. Krzysztof Kieślowski, Francja, Szwajcaria, Polska 1994, 92'
DKF Zamek: Trzy kolory: Czerwony
Valentine (I.Jacob), modelka z Genewy potrąca samochodem psa, który, jak się okaże, należy do starego sędziego, mizantropa. Dziewczyna odkryje tajemnicę sędziego, który przez lata wpływając na ludzkie życie, na starość bawi się we wszechwiedzącego boga i podsłuchuje sąsiadów. Valentine, początkowo oburzona, stara się zrozumieć motywację sędziego, niegdyś nieszczęśliwego zakochanego i zwierza mu się ze swoich problemów. Jej drogi przecinają się ze studentem prawa, który mieszka przy tej samej ulicy. Bohaterowie postanawiają wyjechać do Anglii, każdy z innego powodu. Trzecia część tryptyku "Trzy kolory" autorstwa Krzysztofa Kieślowskiego, stworzonego we współpracy scenariopisarskiej z Krzysztofem Piesiewiczem i muzycznej, ze Zbigniewem Preisnerem. W "Czerwonym" w głównej roli wystąpiła Irène Jacob, nagrodzona już na festiwalu w Cannes za "Podwójne życie Weroniki" (1991) oraz legenda francuskiego kina, Jean-Louis Trintignant. "Czerwony" zdobył 3 nominacje do Oscara – Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej, 4 nominacje do nagrody BAFTA – Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej i 6 nominacji do Cezara – nagrody Francuskiej Akademii Sztuki Filmowej. Nagrodę Cezara otrzymał jedynie Zbigniew Preisner za muzykę, z postacią fikcyjnego holenderskiego kompozytora Van den Budenmayera. Wielka przegrana "Czerwonego" symbolizowała zmierzch europejskiego kina autorów i dzieł osnutych wokół uniwersalnych wartości. Niemniej stanowi mistrzowskie zwieńczenie tryptyku, w którym w finale spotykają się jako rozbitkowie główni bohaterowie wszystkich części.
Język: francuski z polskimi napisami
TRZY KOLORY: CZERWONY, reż. Krzysztof Kieślowski, Francja, Szwajcaria, Polska 1994, 99'
Język: francuski z polskimi napisami
TRZY KOLORY: CZERWONY, reż. Krzysztof Kieślowski, Francja, Szwajcaria, Polska 1994, 99'
Droga do Vermiglio
„Droga do Vermiglio” to poruszająca rodzinna saga, uhonorowana Wielką Nagrodą Jury na festiwalu w Wenecji oraz 6 statuetkami prestiżowej nagrody David di Donatello – włoskiego odpowiednika Oscara. Ten oszałamiający wizualnie dramat stał się jednym z największych wydarzeń włoskiego kina ostatnich lat. Reżyserka Maura Delpero – czerpiąc inspirację z historii własnej rodziny – tworzy intymną, ale uniwersalną opowieść o miłości, zdradzie, przemijaniu i nadziei. Osadzony w surowym, a zarazem przepięknym krajobrazie włoskich Alp film przenosi widzów do roku 1944, ukazując życie zamkniętej społeczności w cieniu wielkiej historii.
Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty.
„Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.
Język: włoski z polskimi napisami
DROGA DO VERMIGLIO, reż. Maura Delpero, Włochy, Francja, Belgia 2024, 119'
Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty.
„Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.
Język: włoski z polskimi napisami
DROGA DO VERMIGLIO, reż. Maura Delpero, Włochy, Francja, Belgia 2024, 119'
Drwal. HISTORIE O MĘSKOŚCI interdyscyplinarny projekt artystyczno-społeczny. 6.09 – 30.11.2025. Czynna poniedziałek - niedziela w godzinach 12-20
Stereotypowa, toksyczna, wrażliwa. Jaka jest dziś męskość i jak się zmienia? Jakie są jej narracje i społeczne role. I czy chcemy w ogóle o niej rozmawiać?
Próbą odpowiedzi na te pytania jest „Drwal” – interdyscyplinarny projekt artystyczno-społeczny interpretujący różne zagadnienia i narracje męskości, łączący sztukę współczesną i działania edukacyjne. Jego ideą jest przyglądanie się różnym aspektom męskości, w dobie jej kryzysu i powrotu polityczno-kulturowych schematów. Prace i projekty artystyczne wizualizują postmęskość w transhumanistycznej postaci, odnoszą się do męskich mitologii i mierzą się z długim życiem stereotypów, sięgających norm społecznych XIX wieku. Widać w nich nowy stosunek do natury i „ciemną ekologię”, dyskusję nad bagażem postkolonialnych praktyk, szerokie spektrum tożsamości płciowych oraz historie o władzy, podbojach i militaryzmie.
Punktem wyjścia dla tych narracji jest epoka Wilhelma II Hohenzollerna (1859 – 1941), budowniczego Zamku Cesarskiego w Poznaniu, nazywana czasem „triumfu męskości”. Stanowi ją również osobista historia monarchy – chłopca z niepełnosprawnością wychowywanego na pruskim dworze, który stał się egotycznym władcą napędzanym kolonialnymi kompleksami i jednym z „ojców chrzestnych” Wielkiej Wojny. Po jej zakończeniu i klęsce Niemiec, został zmuszony do abdykacji i wyjazdu z Rzeszy. Skończył jako polityczny i moralny bankrut w majątku Doorn, w północnej Holandii. Tam Wilhelm II nazywany był „drwalem z Doorn”, ponieważ własnoręcznie ścinał siekierą drzewa w okolicznych lasach. Pomimo niedowładu lewej ręki wycinkę traktował bardzo poważnie – jako ostatni bastion własnej męskości i sprawczości. W 1929 roku miał na koncie 20 000 ściętych drzew.
Historia i postać cesarza jest tu „trupem w szafie”, ideą patriarchalnego świata, która choć anachroniczna i skompromitowana, wciąż z tej szafy wyłazi, powracając w nowych wojnach i polityczno-społecznych porządkach. To ważny kontekst dla koncepcji wszystkich osób artystycznych biorących udział w projekcie. Ich prace, wykorzystując życiowe i artystyczne doświadczenie, zajmują się współczesną reinterpretacją męskości i recepcją jej znaczenia.
osoby artystyczne: Ernest Borowski, Olaf Brzeski, Krystian Daszkowski, Arti Grabowski, Krzysztof Maniak, Dorota Nieznalska, Karol Radziszewski, Sonia Rammer, Aleksandra Ska, Magdalena Starska, Iza Tarasewicz, Sławomir Toman, Honza Zamojski
kurator: Przemysław Jędrowski
identyfikacja wizualna: Ewa Hejnowicz
Próbą odpowiedzi na te pytania jest „Drwal” – interdyscyplinarny projekt artystyczno-społeczny interpretujący różne zagadnienia i narracje męskości, łączący sztukę współczesną i działania edukacyjne. Jego ideą jest przyglądanie się różnym aspektom męskości, w dobie jej kryzysu i powrotu polityczno-kulturowych schematów. Prace i projekty artystyczne wizualizują postmęskość w transhumanistycznej postaci, odnoszą się do męskich mitologii i mierzą się z długim życiem stereotypów, sięgających norm społecznych XIX wieku. Widać w nich nowy stosunek do natury i „ciemną ekologię”, dyskusję nad bagażem postkolonialnych praktyk, szerokie spektrum tożsamości płciowych oraz historie o władzy, podbojach i militaryzmie.
Punktem wyjścia dla tych narracji jest epoka Wilhelma II Hohenzollerna (1859 – 1941), budowniczego Zamku Cesarskiego w Poznaniu, nazywana czasem „triumfu męskości”. Stanowi ją również osobista historia monarchy – chłopca z niepełnosprawnością wychowywanego na pruskim dworze, który stał się egotycznym władcą napędzanym kolonialnymi kompleksami i jednym z „ojców chrzestnych” Wielkiej Wojny. Po jej zakończeniu i klęsce Niemiec, został zmuszony do abdykacji i wyjazdu z Rzeszy. Skończył jako polityczny i moralny bankrut w majątku Doorn, w północnej Holandii. Tam Wilhelm II nazywany był „drwalem z Doorn”, ponieważ własnoręcznie ścinał siekierą drzewa w okolicznych lasach. Pomimo niedowładu lewej ręki wycinkę traktował bardzo poważnie – jako ostatni bastion własnej męskości i sprawczości. W 1929 roku miał na koncie 20 000 ściętych drzew.
Historia i postać cesarza jest tu „trupem w szafie”, ideą patriarchalnego świata, która choć anachroniczna i skompromitowana, wciąż z tej szafy wyłazi, powracając w nowych wojnach i polityczno-społecznych porządkach. To ważny kontekst dla koncepcji wszystkich osób artystycznych biorących udział w projekcie. Ich prace, wykorzystując życiowe i artystyczne doświadczenie, zajmują się współczesną reinterpretacją męskości i recepcją jej znaczenia.
osoby artystyczne: Ernest Borowski, Olaf Brzeski, Krystian Daszkowski, Arti Grabowski, Krzysztof Maniak, Dorota Nieznalska, Karol Radziszewski, Sonia Rammer, Aleksandra Ska, Magdalena Starska, Iza Tarasewicz, Sławomir Toman, Honza Zamojski
kurator: Przemysław Jędrowski
identyfikacja wizualna: Ewa Hejnowicz
Franz Kafka
„Franz Kafka” – długo oczekiwana, międzynarodowa produkcja w reżyserii wielokrotnie nagradzanej Agnieszki Holland („Zielona granica”, „W ciemności”) – to nie tylko portret literackiej ikony XX wieku, która nieprzerwanie inspiruje artystów i fascynuje kolejne pokolenia. To opowieść o wrażliwym człowieku, którego lęki i dylematy mocno rezonują z dzisiejszym młodym pokoleniem. Reżyserka podąża śladami swojego bohatera, budując z najważniejszych momentów jego życia niezwykłą mozaikę. Franz Kafka – młody człowiek uwięziony w koszmarze biurokratycznej codzienności, przypominającej dzisiejszą rzeczywistość pracowników wielkich korporacji. Wegetarianin z wyboru – zanim stało się to powszechne. Syn despotycznego ojca uwikłany w kruche relacje z kobietami. Pogrążony w egzystencjalnym kryzysie na długo przed tym, kiedy samotność stała się efektem ubocznym mediów społecznościowych. Niezrozumiany, pełen lęków, uciekał w świat ironii, absurdu i wyobraźni, tworząc dzieła, które uczyniły go jednym z najwybitniejszych pisarzy XX wieku.
Język: czeski, niemiecki z polskimi napisami
FRANZ KAFKA, reż. Agnieszka Holland, Czechy, Niemcy, Polska 2025, 136'
Język: czeski, niemiecki z polskimi napisami
FRANZ KAFKA, reż. Agnieszka Holland, Czechy, Niemcy, Polska 2025, 136'
Funny Games
Niepokojące, nominowane do Złotej Palmy arcydzieło Michaela Hanekego powraca do polskich kin po blisko trzech dekadach od premiery!
Anna, jej mąż Georg i ich kilkuletni syn wyjeżdżają poza miasto swoim nowym samochodem, ciągnąc na przyczepie śliczną drewnianą łódź. Gdy docierają do domku nad jeziorem, szybko i z ulgą zapominają o zgiełku i problemach wielkiego miasta. Sielankowe wakacje kończą się z chwilą, gdy rozlega się pukanie do drzwi. Próg ich domu przekracza dwóch schludnie ubranych młodzieńców, którzy szybko rozpoczynają okrutną zabawę z niespodziewającą się niczego rodziną.
„Funny Games” zadebiutowało w 1997 roku na Festiwalu w Cannes i szybko zdobyło nie tylko poklask krytyków, ale też status filmu, który zmienia nasze spojrzenie na kino. Łamiąc czwartą ścianę i budując niezwykle przemyślaną strukturę narracyjną, Michael Haneke jednocześnie szokuje widza i zmusza nas do odpowiedzi na pytania, których nie mamy ochoty sobie zadawać – dlaczego lubimy patrzeć na przemoc? I dlaczego zło jest takie pociągające?
Język: niemiecki z polskimi napisami
FUNNY GAMES, reż. Michael Haneke, Austria 1997, 108'
Anna, jej mąż Georg i ich kilkuletni syn wyjeżdżają poza miasto swoim nowym samochodem, ciągnąc na przyczepie śliczną drewnianą łódź. Gdy docierają do domku nad jeziorem, szybko i z ulgą zapominają o zgiełku i problemach wielkiego miasta. Sielankowe wakacje kończą się z chwilą, gdy rozlega się pukanie do drzwi. Próg ich domu przekracza dwóch schludnie ubranych młodzieńców, którzy szybko rozpoczynają okrutną zabawę z niespodziewającą się niczego rodziną.
„Funny Games” zadebiutowało w 1997 roku na Festiwalu w Cannes i szybko zdobyło nie tylko poklask krytyków, ale też status filmu, który zmienia nasze spojrzenie na kino. Łamiąc czwartą ścianę i budując niezwykle przemyślaną strukturę narracyjną, Michael Haneke jednocześnie szokuje widza i zmusza nas do odpowiedzi na pytania, których nie mamy ochoty sobie zadawać – dlaczego lubimy patrzeć na przemoc? I dlaczego zło jest takie pociągające?
Język: niemiecki z polskimi napisami
FUNNY GAMES, reż. Michael Haneke, Austria 1997, 108'
Godspeed You! Black Emperor (wejście 19., start 20) - koncert
Godspeed You! Black Emperor ponownie w Polsce! Legendarna kanadyjska grupa zagra w Poznaniu 6 marca 2026 w Centrum Kultury ZAMEK.
O ich ostatnim albumie No Title pisano: „Jest wielki i rozdzierający, a czasem nawet pełen nadziei i ekstazy. Nadal nikt nie tworzy muzyki tak jak oni.” (The Fader). Kanadyjczycy, mimo ponad dwóch dekad działalności, pozostają symbolem niezależności i przypominają o doniosłości oraz znaczeniu współczesnej muzyki.
GY!BE słyną z niezwykle intensywnych, wielogodzinnych koncertów, którym towarzyszą hipnotyzujące analogowe wizualizacje wyświetlane z taśm szpulowych na projektorach 16 mm. Ich muzyka – łącząca potęgę epickiej gitarowej narracji, eklektyzm post-rocka, punkową bezkompromisowość, śmiałość improwizacji i skupioną ekspresję muzyki współczesnej – trafia do fanów z najróżniejszych zakątków muzycznego świata.
Godspeed You! Black Emperor mają na koncie serię albumów uznawanych za redefinicję tego, czym może być muzyka protestu: długie, instrumentalne kompozycje o ogromnym ładunku emocjonalnym i mocy, służące za ścieżki dźwiękowe alienacji i oporu. Pierwsze cztery wydawnictwa – zwłaszcza F#A#∞ (1997) i Lift Your Skinny Fists Like Antennas To Heaven (2000) – uchodzą dziś za klasyki epoki i gatunku.
Legendarne koncerty zespołu, podczas których wiele projektorów 16 mm wyświetla kolaże nakładających się na siebie filmowych pętli, a także charakterystyczna ikonografia ich albumów, dodatkowo budują estetykę, etos i mitologię grupy. GY!BE konsekwentnie działają na własnych zasadach – przez 25 lat istnienia opublikowali zaledwie dwa oficjalne zdjęcia, nie nakręcili teledysku, udzielili jedynie kilku zbiorowych wywiadów, nigdy nie mieli strony internetowej ani profili w mediach społecznościowych. Niewiele zespołów rockowych XXI wieku było tak wytrwałych w dążeniu do tego, by ich muzyka mówiła sama za siebie.
Ich najnowszy album No Title spotkał się z powszechnym uznaniem. Krytyk magazynu The Wire pisał: „Uosobienie muzyki jako sztuki. Wolni od wpływu korporacji, konwencjonalnych form piosenkowych i algorytmicznie dostrajanych długości utworów, Godspeed You! Black Emperor mogą przekazywać swój przekaz bez kompromisów.” Autor Mojo dodał: „Grupa z Montrealu przesuwa granice tego, co muzyka może znaczyć w czasach mroku. Tam, gdzie znajdują piękno, jest ono często niezłomnie jasne.”
https://www.youtube.com/watch?v=G_ze-pbdkVk
https://www.youtube.com/watch?v=ZgkyX1-8ERo
O ich ostatnim albumie No Title pisano: „Jest wielki i rozdzierający, a czasem nawet pełen nadziei i ekstazy. Nadal nikt nie tworzy muzyki tak jak oni.” (The Fader). Kanadyjczycy, mimo ponad dwóch dekad działalności, pozostają symbolem niezależności i przypominają o doniosłości oraz znaczeniu współczesnej muzyki.
GY!BE słyną z niezwykle intensywnych, wielogodzinnych koncertów, którym towarzyszą hipnotyzujące analogowe wizualizacje wyświetlane z taśm szpulowych na projektorach 16 mm. Ich muzyka – łącząca potęgę epickiej gitarowej narracji, eklektyzm post-rocka, punkową bezkompromisowość, śmiałość improwizacji i skupioną ekspresję muzyki współczesnej – trafia do fanów z najróżniejszych zakątków muzycznego świata.
Godspeed You! Black Emperor mają na koncie serię albumów uznawanych za redefinicję tego, czym może być muzyka protestu: długie, instrumentalne kompozycje o ogromnym ładunku emocjonalnym i mocy, służące za ścieżki dźwiękowe alienacji i oporu. Pierwsze cztery wydawnictwa – zwłaszcza F#A#∞ (1997) i Lift Your Skinny Fists Like Antennas To Heaven (2000) – uchodzą dziś za klasyki epoki i gatunku.
Legendarne koncerty zespołu, podczas których wiele projektorów 16 mm wyświetla kolaże nakładających się na siebie filmowych pętli, a także charakterystyczna ikonografia ich albumów, dodatkowo budują estetykę, etos i mitologię grupy. GY!BE konsekwentnie działają na własnych zasadach – przez 25 lat istnienia opublikowali zaledwie dwa oficjalne zdjęcia, nie nakręcili teledysku, udzielili jedynie kilku zbiorowych wywiadów, nigdy nie mieli strony internetowej ani profili w mediach społecznościowych. Niewiele zespołów rockowych XXI wieku było tak wytrwałych w dążeniu do tego, by ich muzyka mówiła sama za siebie.
Ich najnowszy album No Title spotkał się z powszechnym uznaniem. Krytyk magazynu The Wire pisał: „Uosobienie muzyki jako sztuki. Wolni od wpływu korporacji, konwencjonalnych form piosenkowych i algorytmicznie dostrajanych długości utworów, Godspeed You! Black Emperor mogą przekazywać swój przekaz bez kompromisów.” Autor Mojo dodał: „Grupa z Montrealu przesuwa granice tego, co muzyka może znaczyć w czasach mroku. Tam, gdzie znajdują piękno, jest ono często niezłomnie jasne.”
https://www.youtube.com/watch?v=G_ze-pbdkVk
https://www.youtube.com/watch?v=ZgkyX1-8ERo
Harry Angel
Rok 1955, Nowy Jork. Prywatny detektyw Harry Angel (Mickey Rourke) przyjmuje intratne zlecenie od tajemniczego Louisa Cyphre’a (Robert De Niro). Jego zadaniem jest odnalezienie zaginionego przed wielu laty piosenkarza Johnny’ego Favorite’a. Śledztwo prowadzi głównego bohatera do Nowego Orleanu, w samo serce okultystycznych rytuałów, w skwar dusznego lata, w świat czarnego jazzu i zadymionych spelunek. Ścigany przez wizje, koszmary i ścielące się gęsto trupy Angel dotrze w końcu do przerażającej prawdy - a widz do niezapomnianego finału i jednego z najbardziej ikonicznych plot twistów w historii kina, nie tylko grozy.
Alan Parker (“Missisipi w ogniu”, “Midnight Express”, “Pink Floyd: The Wall”) w mistrzowski sposób łączy kryminał noir z horrorem satanistycznym, tworząc dzieło o niepodrabialnym klimacie. Frenetyczny i zmysłowy jak “Opętanie”, oniryczny i niepokojący jak “Zagubiona autostrada”, pogański i występny jak “Dziewiąte wrota”, a do tego błyskotliwy i zaskakujący jak “Memento” (które zresztą zainspirował) - “Harry’ego Angela” można porównywać do wielu tytułów, ale zawsze wymknie się klasyfikacjom. Podobnie jak kreujący w tym filmie być może najlepszą rolę w życiu, niepokorny Mickey Rourke, a także De Niro w chyba najbardziej ekscentrycznym ze swoich ekranowych wcieleń. Mroczny urok tego VHS-owego klasyka posiądzie dusze kolejnych fanów już w październiku dzięki rekonstrukcji cyfrowej w 4K.
To jeden z tych filmów, po których wychodzisz z kina i odtwarzasz w głowie fabułę, interpretując na nowo początkowe sceny w kontekście szokujących, finałowych rewelacji. „Harry Angel” to thriller i horror, ale przede wszystkim to pełen energii eksperyment stylistyczny, w którym Parker i jego aktorzy świetnie się bawią.
Język: angielski, francuski z polskimi napisami
HARRY ANGEL, reż. Alan Parker, Kanada, USA, Wielka Brytania 1987, 113'
Alan Parker (“Missisipi w ogniu”, “Midnight Express”, “Pink Floyd: The Wall”) w mistrzowski sposób łączy kryminał noir z horrorem satanistycznym, tworząc dzieło o niepodrabialnym klimacie. Frenetyczny i zmysłowy jak “Opętanie”, oniryczny i niepokojący jak “Zagubiona autostrada”, pogański i występny jak “Dziewiąte wrota”, a do tego błyskotliwy i zaskakujący jak “Memento” (które zresztą zainspirował) - “Harry’ego Angela” można porównywać do wielu tytułów, ale zawsze wymknie się klasyfikacjom. Podobnie jak kreujący w tym filmie być może najlepszą rolę w życiu, niepokorny Mickey Rourke, a także De Niro w chyba najbardziej ekscentrycznym ze swoich ekranowych wcieleń. Mroczny urok tego VHS-owego klasyka posiądzie dusze kolejnych fanów już w październiku dzięki rekonstrukcji cyfrowej w 4K.
To jeden z tych filmów, po których wychodzisz z kina i odtwarzasz w głowie fabułę, interpretując na nowo początkowe sceny w kontekście szokujących, finałowych rewelacji. „Harry Angel” to thriller i horror, ale przede wszystkim to pełen energii eksperyment stylistyczny, w którym Parker i jego aktorzy świetnie się bawią.
Język: angielski, francuski z polskimi napisami
HARRY ANGEL, reż. Alan Parker, Kanada, USA, Wielka Brytania 1987, 113'
JazZamek #69 | Urszula Dudziak
14.11.2025
JAZZAMEK #69
g. 20 | Urszula Dudziak − koncert
Sala Wielka / bilety: 145 zł (przedsprzedaż), 165 zł (w dniu koncertu) / miejsca siedzące numerowane / czas trwania: 70’ / b.o / bilety dostępne online i w kasie CK ZAMEK
W listopadzie zapraszamy na kolejną, wyjątkową odsłonę cyklu „JazZamek”. Przed nami koncert Urszuli Dudziak w ramach jej urodzinowej trasy promującej najnowszy album „UlaNova”. Wokalistka nie przestaje zaskakiwać. Po wielu latach pracy artystycznej przyszedł czas na zupełnie nową płytę, która zaskoczy brzmieniem i charyzmą. Fanom i fankom da to, co w artystce kochają od zawsze − dużą dawkę jazzu i ocean pozytywnej energii. Udowodni też, że wiek to tylko liczba i że każdy i każda może sięgnąć po swoje marzenia niezależnie od tego, ile ma lat.
Urszula Dudziak − polska wokalistka i kompozytorka jazzowa. Uznana za jedną z najlepszych piosenkarek jazzowych na świecie. Występowała i nagrywała wspólnie z takimi muzykami jak: Krzysztof Komeda, Bobby McFerrin, Herbie Hancock, Nina Simone, Sting i wielu innych.
Koncertowała niemalże we wszystkich krajach Europy, Azji i obu Ameryk, w tym w słynnej nowojorskiej Carnegie Hall oraz podczas Newport Jazz Festival.
Można by było wyliczać jej niespotykaną skalę głosu, perfekcyjną intonację oraz unikalną technikę wokalną, ale muzyka, to tylko część Urszuli Dudziak. Kobiety, która posiada w sobie niezmierzone pokłady optymizmu i obdarza nim wszystkich i wszystkie dokoła. Być może w przypadku kogoś innego zabrzmiałoby to jak frazes, ale wystarczy znaleźć się na chwilę w jej obecności, żeby zrozumieć, że ta energia to prawdziwa supermoc.
Urszula Dudziak zagrzewa inne kobiety do działania, bez względu na wiek. Pokazuje, jak czerpać z życia pełnymi garściami i chwytać każdą chwilę. Gra w tenisa, prowadzi traktor, buduje dom, koncertuje, organizuje spotkania „Power Speech”, napisała 2 książki („Wyśpiewam Wam wszystko” i „Wyśpiewam Wam więcej”). Jest też youtuberką, która aktywnie prowadzi swojego Vloga.
Nagrodzona Złotym Medalem Gloria Artis za wyróżniającą się osobowość w działalności kulturalnej w Polsce.
JAZZAMEK #69
g. 20 | Urszula Dudziak − koncert
Sala Wielka / bilety: 145 zł (przedsprzedaż), 165 zł (w dniu koncertu) / miejsca siedzące numerowane / czas trwania: 70’ / b.o / bilety dostępne online i w kasie CK ZAMEK
W listopadzie zapraszamy na kolejną, wyjątkową odsłonę cyklu „JazZamek”. Przed nami koncert Urszuli Dudziak w ramach jej urodzinowej trasy promującej najnowszy album „UlaNova”. Wokalistka nie przestaje zaskakiwać. Po wielu latach pracy artystycznej przyszedł czas na zupełnie nową płytę, która zaskoczy brzmieniem i charyzmą. Fanom i fankom da to, co w artystce kochają od zawsze − dużą dawkę jazzu i ocean pozytywnej energii. Udowodni też, że wiek to tylko liczba i że każdy i każda może sięgnąć po swoje marzenia niezależnie od tego, ile ma lat.
Urszula Dudziak − polska wokalistka i kompozytorka jazzowa. Uznana za jedną z najlepszych piosenkarek jazzowych na świecie. Występowała i nagrywała wspólnie z takimi muzykami jak: Krzysztof Komeda, Bobby McFerrin, Herbie Hancock, Nina Simone, Sting i wielu innych.
Koncertowała niemalże we wszystkich krajach Europy, Azji i obu Ameryk, w tym w słynnej nowojorskiej Carnegie Hall oraz podczas Newport Jazz Festival.
Można by było wyliczać jej niespotykaną skalę głosu, perfekcyjną intonację oraz unikalną technikę wokalną, ale muzyka, to tylko część Urszuli Dudziak. Kobiety, która posiada w sobie niezmierzone pokłady optymizmu i obdarza nim wszystkich i wszystkie dokoła. Być może w przypadku kogoś innego zabrzmiałoby to jak frazes, ale wystarczy znaleźć się na chwilę w jej obecności, żeby zrozumieć, że ta energia to prawdziwa supermoc.
Urszula Dudziak zagrzewa inne kobiety do działania, bez względu na wiek. Pokazuje, jak czerpać z życia pełnymi garściami i chwytać każdą chwilę. Gra w tenisa, prowadzi traktor, buduje dom, koncertuje, organizuje spotkania „Power Speech”, napisała 2 książki („Wyśpiewam Wam wszystko” i „Wyśpiewam Wam więcej”). Jest też youtuberką, która aktywnie prowadzi swojego Vloga.
Nagrodzona Złotym Medalem Gloria Artis za wyróżniającą się osobowość w działalności kulturalnej w Polsce.
JAZZAMEK#68 | Zbigniew Chojnacki
26.10.2025
JAZZAMEK #68
g. 19 | Koncert: Zbigniew Chojnacki – premiera albumu „Basic Man”
Sala Wielka / bilety: 40 zł (n) / 30 zł (u)
Koncert z miejscami siedzącymi nienumerowanymi
bilety dostępne online i w Kasie CK ZAMEK
W październiku zapraszamy na kolejną odsłonę cyklu „JazZamek” – koncert Zbigniewa Chojnackiego promujący nowy album „Basic Man”. Siedem piosenek tworzy spójną opowieść o nieoczekiwanym świecie. Jeśli chcesz przeżyć przygodę, która Cię odmieni; potrzebujesz się otworzyć i niczego nie oczekiwać, ten koncert jest dla Ciebie. To będzie prawdziwa przygoda!
Zbigniew Chojnacki – akordeonista, elektronik, improwizator, który potrafi komponować. Z akordeonem i mnóstwem żywej elektroniki jest gotowy na muzyczne ryzyko bez koła ratunkowego. Jego improwizacje oscylują między ambientem, hałasem, dronem, jazzem, elektroniką i szeroko pojętą kameralistyką. Każde spotkanie artysty, publiczności, przestrzeni i instrumentu jest zupełnie inne niż wszystkie poprzednie i wszystkie kolejne. Chwilami zrelaksowany, chwilami w pośpiechu, ale zawsze w drodze do nowych połączeń melodycznych.
JAZZAMEK #68
g. 19 | Koncert: Zbigniew Chojnacki – premiera albumu „Basic Man”
Sala Wielka / bilety: 40 zł (n) / 30 zł (u)
Koncert z miejscami siedzącymi nienumerowanymi
bilety dostępne online i w Kasie CK ZAMEK
W październiku zapraszamy na kolejną odsłonę cyklu „JazZamek” – koncert Zbigniewa Chojnackiego promujący nowy album „Basic Man”. Siedem piosenek tworzy spójną opowieść o nieoczekiwanym świecie. Jeśli chcesz przeżyć przygodę, która Cię odmieni; potrzebujesz się otworzyć i niczego nie oczekiwać, ten koncert jest dla Ciebie. To będzie prawdziwa przygoda!
Zbigniew Chojnacki – akordeonista, elektronik, improwizator, który potrafi komponować. Z akordeonem i mnóstwem żywej elektroniki jest gotowy na muzyczne ryzyko bez koła ratunkowego. Jego improwizacje oscylują między ambientem, hałasem, dronem, jazzem, elektroniką i szeroko pojętą kameralistyką. Każde spotkanie artysty, publiczności, przestrzeni i instrumentu jest zupełnie inne niż wszystkie poprzednie i wszystkie kolejne. Chwilami zrelaksowany, chwilami w pośpiechu, ale zawsze w drodze do nowych połączeń melodycznych.
Kino bez barier: Chopin, Chopin!
Film „Chopin, Chopin!” Michała Kwiecińskiego. Czas trwania: 2 godziny i 6 minut.
Film dla osób powyżej 16 roku życia.
Kraj produkcji: Polska. Gatunek: biograficzny.
Treści wrażliwe: sceny spożywania alkoholu, przemoc fizyczna.
Paryż, 1835 rok. 25-letni Fryderyk Chopin jest gwiazdą salonów i ulubieńcem arystokracji. Ukrywa chorobę, żyje intensywnie, komponuje i daje lekcje fortepianu. Przyjaciele go cenią, a kobiety podziwiają.
Język: polski, francuski z polskimi napisami SDH i polską audiodeskrypcją. Pokaz w czwartek 30 października także z tłumaczeniem na polski język migowy.
CHOPIN, CHOPIN!, reż. Michał Kwieciński, Polska 2025, 126'
Film dla osób powyżej 16 roku życia.
Kraj produkcji: Polska. Gatunek: biograficzny.
Treści wrażliwe: sceny spożywania alkoholu, przemoc fizyczna.
Paryż, 1835 rok. 25-letni Fryderyk Chopin jest gwiazdą salonów i ulubieńcem arystokracji. Ukrywa chorobę, żyje intensywnie, komponuje i daje lekcje fortepianu. Przyjaciele go cenią, a kobiety podziwiają.
Język: polski, francuski z polskimi napisami SDH i polską audiodeskrypcją. Pokaz w czwartek 30 października także z tłumaczeniem na polski język migowy.
CHOPIN, CHOPIN!, reż. Michał Kwieciński, Polska 2025, 126'
Kino bez barier: LARP. Miłość, trolle i inne questy
Film „LARP. Miłość, trolle i inne questy” Kordiana Kądzieli. Czas trwania: 1 godzina i 33 minuty.
Film dla osób powyżej 12 roku życia.
Kraj produkcji: Polska. Gatunek: komedia.
Treści wrażliwe: brak
Sergiusz, uczeń technikum, pasjonuje się fantastyką i grami LARP, ale przez to jest wyśmiewany. W świecie wyobraźni jest bohaterem, w rzeczywistości czuje się słaby. Na dodatek zakochuje się w nowej uczennicy Helenie.
Język: polski z polskimi napisami SDH, polską audiodeskrypcją. Pokaz w czwartek 23 października także z tłumaczeniem na polski język migowy.
LARP. MIŁOŚĆ, TROLLE I INNE QUESTY, reż. Kordian Kądziela, Polska 2025, 93'
Film dla osób powyżej 12 roku życia.
Kraj produkcji: Polska. Gatunek: komedia.
Treści wrażliwe: brak
Sergiusz, uczeń technikum, pasjonuje się fantastyką i grami LARP, ale przez to jest wyśmiewany. W świecie wyobraźni jest bohaterem, w rzeczywistości czuje się słaby. Na dodatek zakochuje się w nowej uczennicy Helenie.
Język: polski z polskimi napisami SDH, polską audiodeskrypcją. Pokaz w czwartek 23 października także z tłumaczeniem na polski język migowy.
LARP. MIŁOŚĆ, TROLLE I INNE QUESTY, reż. Kordian Kądziela, Polska 2025, 93'
Kino bez barier: Listy z Wilczej
Film „Listy z Wilczej” Arjuna Talwara
Czas trwania: 1 godzina i 37 minut.
Film dla osób powyżej 14 roku życia.
Kraj produkcji: Polska, Niemcy. Gatunek: dokumentalny.
Arjun, imigrant z Indii, od lat mieszka w Warszawie i czuje się obco. Zaczyna nagrywać swoich sąsiadów, by lepiej zrozumieć ludzi wokół siebie. Z ich historii tworzy ciepły i pełen humoru obraz współczesnej Polski.
Język: polski, angielski z polskimi napisami dla osób niesłyszących, polską audiodeskrypcją i tłumaczeniem na polski język migowy.
LISTY Z WILCZEJ, reż. Arjun Talwar, Polska, Niemcy 2025, 97'
Czas trwania: 1 godzina i 37 minut.
Film dla osób powyżej 14 roku życia.
Kraj produkcji: Polska, Niemcy. Gatunek: dokumentalny.
Arjun, imigrant z Indii, od lat mieszka w Warszawie i czuje się obco. Zaczyna nagrywać swoich sąsiadów, by lepiej zrozumieć ludzi wokół siebie. Z ich historii tworzy ciepły i pełen humoru obraz współczesnej Polski.
Język: polski, angielski z polskimi napisami dla osób niesłyszących, polską audiodeskrypcją i tłumaczeniem na polski język migowy.
LISTY Z WILCZEJ, reż. Arjun Talwar, Polska, Niemcy 2025, 97'
Kino bez barier: Mała Amelia | w ramach Festiwalu Ale Kino!
Film „Mała Amelia” Maïlys Vallade i Liane-Cho Han Jin Kuang, w ramach Festiwalu Ale Kino!
Czas trwania: 1 godzina i 15 minut.
Film dla osób powyżej 7 roku życia.
Kraje produkcji: Francja, Belgia. Gatunek: animowany.
Mała Amelia, Belgijka urodzona w Japonii, poznaje świat razem ze swoją przyjaciółką Nishio-san. W dniu jej trzecich urodzin wydarza się coś, co na zawsze zmienia jej życie.
Język: polski dubbing z polską audiodeskrypcją, polskimi napisami dla osób niesłyszących. Pokaz w czwartek 27 listopada także z tłumaczeniem na polski język migowy.
MAŁA AMELIA, reż. Maïlys Vallade, Liane-Cho Han Jin Kuang, Francja, Belgia 2025, 75'
Czas trwania: 1 godzina i 15 minut.
Film dla osób powyżej 7 roku życia.
Kraje produkcji: Francja, Belgia. Gatunek: animowany.
Mała Amelia, Belgijka urodzona w Japonii, poznaje świat razem ze swoją przyjaciółką Nishio-san. W dniu jej trzecich urodzin wydarza się coś, co na zawsze zmienia jej życie.
Język: polski dubbing z polską audiodeskrypcją, polskimi napisami dla osób niesłyszących. Pokaz w czwartek 27 listopada także z tłumaczeniem na polski język migowy.
MAŁA AMELIA, reż. Maïlys Vallade, Liane-Cho Han Jin Kuang, Francja, Belgia 2025, 75'
Kino bez barier: Zamach na papieża
Film „Zamach na papieża” Władysława Pasikowskiego.
Czas trwania: 1 godzina i 56 minut.
Film dla osób powyżej 16 roku życia.
Kraj produkcji: Polska. Gatunek: thriller, sensacyjny.
Rok 1981. Były snajper Bruno zostaje wciągnięty w tajną misję związaną z zamachem na Jana Pawła II. Musi ukryć ślady i zlikwidować zamachowca, ale szybko odkrywa, że sam stał się częścią niebezpiecznej gry, która może zmienić bieg historii.
Uwaga! Film zawiera drastyczne treści.
Język: polski z polską audiodeskrypcją oraz polskimi napisami dla osób niesłyszących. Pokaz w czwartek 6 listopada także z tłumaczeniem na polski język migowy.
ZAMACH NA PAPIEŻA, reż. Władysław Pasikowski, Polska 2025, 116'
Czas trwania: 1 godzina i 56 minut.
Film dla osób powyżej 16 roku życia.
Kraj produkcji: Polska. Gatunek: thriller, sensacyjny.
Rok 1981. Były snajper Bruno zostaje wciągnięty w tajną misję związaną z zamachem na Jana Pawła II. Musi ukryć ślady i zlikwidować zamachowca, ale szybko odkrywa, że sam stał się częścią niebezpiecznej gry, która może zmienić bieg historii.
Uwaga! Film zawiera drastyczne treści.
Język: polski z polską audiodeskrypcją oraz polskimi napisami dla osób niesłyszących. Pokaz w czwartek 6 listopada także z tłumaczeniem na polski język migowy.
ZAMACH NA PAPIEŻA, reż. Władysław Pasikowski, Polska 2025, 116'
Lot nad kukułczym gniazdem
Powrót nagrodzonego 5 Oscarami® arcydzieła Miloša Formana z okazji 50. rocznicy premiery
Są buntownicy. I jest McMurphy.
Rok 1963, Oregon. Do szpitala psychiatrycznego trafia Randle McMurphy (Jack Nicholson): cwaniak, nonkonformista i charyzmatyczny mąciwoda, który udaje chorobę psychiczną, by uniknąć więzienia. Wkrótce okazuje się, że instytucja pod nadzorem lodowatej siostry Ratched (Louise Fletcher) może być jeszcze bardziej opresyjna. Wraz z grupą przestraszonych pacjentów, McMurphy dokonuje w szpitalu cichej rewolucji.
Adaptacja słynnej powieści Kena Keseya to gorący krzyk sprzeciwu, porywające studium charakterów oraz genialna historia buntu, który jest nam potrzebny jak powietrze. Zdobywca 5 Oscarów – za najlepszy film, reżyserię, scenariusz i dla dwojga odtwórców głównych ról – „Lot nad kukułczym gniazdem” to jedno z arcydzieł amerykańskiego lat 70.: dekady, w której społeczny gniew rozpalał twórczą wyobraźnię najlepszych amerykańskich reżyserów. Dzięki oszałamiającemu sukcesowi „Lotu…” Miloš Forman, przybysz z Europy Wschodniej, trafił na hollywoodzki szczyt. Pozostał na nim do końca swojej kariery.
Zobaczcie Jacka Nicholsona w jego najlepszej roli i odwiedźcie pacjentów, którzy rzucają wyzwanie bezwzględnemu systemowi.
Język: angielski z polskimi napisami
LOT NAD KUKUŁCZYM GNIAZDEM, reż. Miloš Forman, USA 1975, 133'
Są buntownicy. I jest McMurphy.
Rok 1963, Oregon. Do szpitala psychiatrycznego trafia Randle McMurphy (Jack Nicholson): cwaniak, nonkonformista i charyzmatyczny mąciwoda, który udaje chorobę psychiczną, by uniknąć więzienia. Wkrótce okazuje się, że instytucja pod nadzorem lodowatej siostry Ratched (Louise Fletcher) może być jeszcze bardziej opresyjna. Wraz z grupą przestraszonych pacjentów, McMurphy dokonuje w szpitalu cichej rewolucji.
Adaptacja słynnej powieści Kena Keseya to gorący krzyk sprzeciwu, porywające studium charakterów oraz genialna historia buntu, który jest nam potrzebny jak powietrze. Zdobywca 5 Oscarów – za najlepszy film, reżyserię, scenariusz i dla dwojga odtwórców głównych ról – „Lot nad kukułczym gniazdem” to jedno z arcydzieł amerykańskiego lat 70.: dekady, w której społeczny gniew rozpalał twórczą wyobraźnię najlepszych amerykańskich reżyserów. Dzięki oszałamiającemu sukcesowi „Lotu…” Miloš Forman, przybysz z Europy Wschodniej, trafił na hollywoodzki szczyt. Pozostał na nim do końca swojej kariery.
Zobaczcie Jacka Nicholsona w jego najlepszej roli i odwiedźcie pacjentów, którzy rzucają wyzwanie bezwzględnemu systemowi.
Język: angielski z polskimi napisami
LOT NAD KUKUŁCZYM GNIAZDEM, reż. Miloš Forman, USA 1975, 133'
Łowca jeleni
„Łowca jeleni” Michaela Cimino to jeden z najważniejszych i wywołujących najbardziej żarliwe dyskusje tytułów w dziejach kina. Laureat pięciu Oscarów, w tym za najlepszy film, najlepszą reżyserię oraz najlepszą drugoplanową rolę męską. To pełna rozmachu, a zarazem zaskakująco intymna opowieść o przyjaźni, lojalności i cenie, jaką płaci się za dojrzewanie w cieniu historii.
W niewielkim górniczym miasteczku w Pensylwanii trzej nierozłączni przyjaciele – Michael (Robert De Niro), Nick (Christopher Walken) i Steven (John Savage) – pracują w hucie. Wieczorami spotykają się w barze i jeżdżą razem na polowania, ciesząc się prostym życiem. Ich codzienność, z pozoru zwyczajna, nabiera tragicznej głębi, gdy zostają powołani do wojska i wysłani – tuż po hucznym ślubie Stevena – na wojnę w Wietnamie.
Cimino z niezwykłą precyzją buduje świat, w którym wielu widzów może się przejrzeć, a potem krok po kroku go burzy - raz w huku wystrzałów i wybuchów, a innym razem w ciszy, w której walka z powracającymi traumami wydaje się skazana na porażkę. W „Łowcy jeleni” zderzenie ludzkiej lojalności z bezsensem wojny ma wymiar nie tylko dramatyczny, lecz także uniwersalny. To historia o przyjaźni wystawionej na najtrudniejszą próbę, o granicach odwagi, o miłości, która nie wszystko jest w stanie ocalić, i o tym, że czasem jeden moment zmienia wszystko.
Tego filmu nie da się zapomnieć.
Język: angielski, wietnamski, rosyjski, francuski z polskimi napisami
ŁOWCA JELENI, reż. Michael Cimino, USA, Wielka Brytania 1978, 183’
W niewielkim górniczym miasteczku w Pensylwanii trzej nierozłączni przyjaciele – Michael (Robert De Niro), Nick (Christopher Walken) i Steven (John Savage) – pracują w hucie. Wieczorami spotykają się w barze i jeżdżą razem na polowania, ciesząc się prostym życiem. Ich codzienność, z pozoru zwyczajna, nabiera tragicznej głębi, gdy zostają powołani do wojska i wysłani – tuż po hucznym ślubie Stevena – na wojnę w Wietnamie.
Cimino z niezwykłą precyzją buduje świat, w którym wielu widzów może się przejrzeć, a potem krok po kroku go burzy - raz w huku wystrzałów i wybuchów, a innym razem w ciszy, w której walka z powracającymi traumami wydaje się skazana na porażkę. W „Łowcy jeleni” zderzenie ludzkiej lojalności z bezsensem wojny ma wymiar nie tylko dramatyczny, lecz także uniwersalny. To historia o przyjaźni wystawionej na najtrudniejszą próbę, o granicach odwagi, o miłości, która nie wszystko jest w stanie ocalić, i o tym, że czasem jeden moment zmienia wszystko.
Tego filmu nie da się zapomnieć.
Język: angielski, wietnamski, rosyjski, francuski z polskimi napisami
ŁOWCA JELENI, reż. Michael Cimino, USA, Wielka Brytania 1978, 183’
MET Opera 2025/26: Cyganeria
MET Opera Live 2025/26: CYGANERIA (La Bohème)
Urzekająca sceneria i hipnotyzująca muzyka sprawiają, że Cyganeria to dzieło ponadczasowe – wciąż tak samo porusza i zachwyca. Kultowa inscenizacja Franco Zeffirellego oddaje z rozmachem klimat XIX-wiecznego Paryża, gdzie młodzi bohaterowie doświadczają trudów artystycznego życia.
W roli szwaczki Mimì wystąpi sopranistka Juliana Grigoryan, a partię jej ukochanego, poety Rodolfa, zaśpiewa tenor Freddie De Tommaso. Orkiestrą dyrygować będzie Keri-Lynn Wilson. Transmisja spektaklu na żywo z Metropolitan Opera do kin na całym świecie odbędzie się 8 listopada 2025 roku.
Czas trwania: ok. 3 godziny i 29 minut (2 przerwy)
--
reż. Franco Zeffirelli
Język: włoski z polskimi napisami
Autor: Giacomo Puccini
Obsada:
Juliana Grigoryan (Mimì)
Heidi Stober (Musetta)
Freddie De Tommaso (Rodolfo)
Lucas Meachem (Marcello)
Sean Michael Plumb (Schaunard)
Jongmin Park (Colline)
Donald Maxwell (Benoit/Alcindoro)
Twórcy:
Keri-Lynn Wilson (dyrygent)
Franco Zeffirelli (reżyseria)
Franco Zeffirelli (scenografia)
Peter J. Hall (kostiumy)
Gil Wechsler (światło)
Urzekająca sceneria i hipnotyzująca muzyka sprawiają, że Cyganeria to dzieło ponadczasowe – wciąż tak samo porusza i zachwyca. Kultowa inscenizacja Franco Zeffirellego oddaje z rozmachem klimat XIX-wiecznego Paryża, gdzie młodzi bohaterowie doświadczają trudów artystycznego życia.
W roli szwaczki Mimì wystąpi sopranistka Juliana Grigoryan, a partię jej ukochanego, poety Rodolfa, zaśpiewa tenor Freddie De Tommaso. Orkiestrą dyrygować będzie Keri-Lynn Wilson. Transmisja spektaklu na żywo z Metropolitan Opera do kin na całym świecie odbędzie się 8 listopada 2025 roku.
Czas trwania: ok. 3 godziny i 29 minut (2 przerwy)
--
reż. Franco Zeffirelli
Język: włoski z polskimi napisami
Autor: Giacomo Puccini
Obsada:
Juliana Grigoryan (Mimì)
Heidi Stober (Musetta)
Freddie De Tommaso (Rodolfo)
Lucas Meachem (Marcello)
Sean Michael Plumb (Schaunard)
Jongmin Park (Colline)
Donald Maxwell (Benoit/Alcindoro)
Twórcy:
Keri-Lynn Wilson (dyrygent)
Franco Zeffirelli (reżyseria)
Franco Zeffirelli (scenografia)
Peter J. Hall (kostiumy)
Gil Wechsler (światło)
MET Opera 2025/26: Tristan i Izolda
MET Opera 2025/26: TRISTAN I IZOLDA (Tristan und Isolde)
Po latach oczekiwań już 21 marca 2026 roku na ekranach kin na całym świecie zagości transmisja, której nie sposób przegapić. Zjawiskowa Lise Davidsen zmierzy się z jedną z najbardziej wymagających partii dla sopranu dramatycznego – rolą irlandzkiej księżniczki Izoldy w Tristanie i Izoldzie, operowej, poruszającej medytacji Wagnera nad miłością i śmiercią. Partnerować jej będzie tenor Michael Spyres jako owładnięty uczuciem Tristan.
To niezwykłe wydarzenie to także premiera nowej inscenizacji w reżyserii Yuvala Sharona – artysty, którego The New York Times okrzyknął „najbardziej wizjonerskim reżyserem operowym swojego pokolenia” oraz pierwszego Amerykanina, który wyreżyserował operę na słynnym festiwalu w Bayreuth. Będzie to także pierwsze wykonanie Tristana i Izoldy w nowojorskiej operze pod batutą dyrektora muzycznego Met, Yannicka Nézet-Séguina. Mezzosopranistka Ekaterina Gubanova ponownie wcieli się w Brangenę, a bas-baryton Tomasz Konieczny wystąpi jako Gorwenal (po entuzjastycznie przyjętych rolach w Holendrze tułaczu i Pierścieniu Nibelunga). W roli króla Marka zadebiutuje bas-baryton Ryan Speedo Green.
Czas trwania: ok. 5 godzin i 12 minut (2 przerwy)
--
reż. Yuval Sharon
język: angielski z polskimi napisami
autor: Richard Wagner (libretto: Richard Wagner)
Obsada:
Lise Davidsen (Izolda)
Ekaterina Gubanova (Brangena)
Michael Spyres (Tristan)
Tomasz Konieczny (Gorwenal)
Ryan Speedo Green (Król Marek)
Twórcy:
Yannick Nézet-Séguin (dyrygent)
Yuval Sharon (reżyseria)
Es Devlin (scenografia)
Clint Ramos (kostiumy)
John Torres (światło)
Ruth Hogben (projekcje)
Annie-B Parson (choreografia)
Po latach oczekiwań już 21 marca 2026 roku na ekranach kin na całym świecie zagości transmisja, której nie sposób przegapić. Zjawiskowa Lise Davidsen zmierzy się z jedną z najbardziej wymagających partii dla sopranu dramatycznego – rolą irlandzkiej księżniczki Izoldy w Tristanie i Izoldzie, operowej, poruszającej medytacji Wagnera nad miłością i śmiercią. Partnerować jej będzie tenor Michael Spyres jako owładnięty uczuciem Tristan.
To niezwykłe wydarzenie to także premiera nowej inscenizacji w reżyserii Yuvala Sharona – artysty, którego The New York Times okrzyknął „najbardziej wizjonerskim reżyserem operowym swojego pokolenia” oraz pierwszego Amerykanina, który wyreżyserował operę na słynnym festiwalu w Bayreuth. Będzie to także pierwsze wykonanie Tristana i Izoldy w nowojorskiej operze pod batutą dyrektora muzycznego Met, Yannicka Nézet-Séguina. Mezzosopranistka Ekaterina Gubanova ponownie wcieli się w Brangenę, a bas-baryton Tomasz Konieczny wystąpi jako Gorwenal (po entuzjastycznie przyjętych rolach w Holendrze tułaczu i Pierścieniu Nibelunga). W roli króla Marka zadebiutuje bas-baryton Ryan Speedo Green.
Czas trwania: ok. 5 godzin i 12 minut (2 przerwy)
--
reż. Yuval Sharon
język: angielski z polskimi napisami
autor: Richard Wagner (libretto: Richard Wagner)
Obsada:
Lise Davidsen (Izolda)
Ekaterina Gubanova (Brangena)
Michael Spyres (Tristan)
Tomasz Konieczny (Gorwenal)
Ryan Speedo Green (Król Marek)
Twórcy:
Yannick Nézet-Séguin (dyrygent)
Yuval Sharon (reżyseria)
Es Devlin (scenografia)
Clint Ramos (kostiumy)
John Torres (światło)
Ruth Hogben (projekcje)
Annie-B Parson (choreografia)
MET Opera 2025/26: Zaczarowany flet (retransmisja świąteczna)
MET Opera Live 2025/26: ZACZAROWANY FLET (retransmisja świąteczna)
I dla dzieci, i dla dorosłych; i dla początkujących, i dla koneserów. To właśnie inscenizacja Julie Taymor, znanej reżyserki filmowej (Droga Glorii, Frida), zainaugurowała w 2006 toku operowe transmisje z Nowego Jorku. Teraz Czarodziejski flet Wolfganga AmadeuszaMozarta wraca jako pokaz świąteczny, kiedy szczególnie lubimy wracać do oswojonych rytuałów i opowieści. A ta zawiera samą esencję: poszukiwanie miłości, starcie żywiołów, próby charakteru, magię i humor.
No i oczywiście tytułowy instrument o cudownym brzmieniu i mocy. Tamino rusza na ratunek Paminie, którą czarnoksiężnik Sarastro ukrył przed jej matką, Królową Nocy. Po drodze spotyka gadatliwego ptasznika Papageno, który stanie się jego pomocnikiem – podczas premiery śpiewogry Mozarta w tej roli występował jego librecista i przyjaciel, Emanuel Schikaneder. Spektakl MET wyróżniają surrealistyczne kostiumy inspirowane światem zwierząt i lalki animowane powietrzem. W głównych rolach gwiazdy: tenor Matthew Polenzani, bas René Pape, sopran Erika Miklósa.
[Źródło: Jan Topolski]
--
The Magic Flute
reż. Julie Taymor
czas: 114’
produkcja: USA 2006
język: angielski
Retransmisja
autor: Wolfgang Amadeus Mozart (libretto: Emanuel Schikaneder)
czas trwania: 1 godzina 54 minut [bez przerwy]
Obsada:
James Levine (dyrygent)
Ying Huang (Pamina)
Erika Miklósa (Królowa Nocy)
Matthew Polenzani (Tamino)
Greg Fedderly (Monostatos)
Nathan Gunn (Papageno)
David Pittsinger (Mówca)
René Pape (Sarastro)
Twórcy:
Julie Taymor (reżyseria)
George Tsypin (scenografia)
Julie Taymor (kostiumy)
Donald Holder (światło)
Julie Taymor and Michael Curry (lalki)
Mark Dendy (choreografia)
J. D. McClatchy (tłumaczenie na język angielski)
I dla dzieci, i dla dorosłych; i dla początkujących, i dla koneserów. To właśnie inscenizacja Julie Taymor, znanej reżyserki filmowej (Droga Glorii, Frida), zainaugurowała w 2006 toku operowe transmisje z Nowego Jorku. Teraz Czarodziejski flet Wolfganga AmadeuszaMozarta wraca jako pokaz świąteczny, kiedy szczególnie lubimy wracać do oswojonych rytuałów i opowieści. A ta zawiera samą esencję: poszukiwanie miłości, starcie żywiołów, próby charakteru, magię i humor.
No i oczywiście tytułowy instrument o cudownym brzmieniu i mocy. Tamino rusza na ratunek Paminie, którą czarnoksiężnik Sarastro ukrył przed jej matką, Królową Nocy. Po drodze spotyka gadatliwego ptasznika Papageno, który stanie się jego pomocnikiem – podczas premiery śpiewogry Mozarta w tej roli występował jego librecista i przyjaciel, Emanuel Schikaneder. Spektakl MET wyróżniają surrealistyczne kostiumy inspirowane światem zwierząt i lalki animowane powietrzem. W głównych rolach gwiazdy: tenor Matthew Polenzani, bas René Pape, sopran Erika Miklósa.
[Źródło: Jan Topolski]
--
The Magic Flute
reż. Julie Taymor
czas: 114’
produkcja: USA 2006
język: angielski
Retransmisja
autor: Wolfgang Amadeus Mozart (libretto: Emanuel Schikaneder)
czas trwania: 1 godzina 54 minut [bez przerwy]
Obsada:
James Levine (dyrygent)
Ying Huang (Pamina)
Erika Miklósa (Królowa Nocy)
Matthew Polenzani (Tamino)
Greg Fedderly (Monostatos)
Nathan Gunn (Papageno)
David Pittsinger (Mówca)
René Pape (Sarastro)
Twórcy:
Julie Taymor (reżyseria)
George Tsypin (scenografia)
Julie Taymor (kostiumy)
Donald Holder (światło)
Julie Taymor and Michael Curry (lalki)
Mark Dendy (choreografia)
J. D. McClatchy (tłumaczenie na język angielski)
MET Opera Live 2025/26: Andrea Chénier
MET Opera Live 2025/26: ANDREA CHÉNIER
Piotr Beczała występuje w roli szlachetnego poety, który pada ofiarą intryg i brutalności Rewolucji Francuskiej w pełnej pasji operze tragicznej Giordana. Po świetnie przyjętym występie w Fedorze w sezonie Live in HD 2022–23, Beczała ponownie łączy siły z sopranistką Sonyą Yonchevą, wcielającą się tym razem w arystokratyczną ukochaną Chéniera – Maddalenę di Coigny. W roli Carla Gérarda, przedstawiciela rewolucyjnego terroru, który przesądza o losie kochanków, wystąpi baryton Igor Golovatenko. Za pulpitem dyrygenckim stanie Daniele Rustioni. Porywająca inscenizacja Nicolasa Joëla będzie transmitowana na żywo z nowojorskiej sceny Met do kin na całym świecie już 13 grudnia 2025 roku.
--
czas trwania: 3 godziny 31 minut [2 przerwy]
reż. Nicolas Joël
język: angielski z polskimi napisami
autor: Umberto Giordano (libretto: Luigi Illica)
Obsada:
Sonya Yoncheva (Maddalena di Coigny)
Piotr Beczała (Andrea Chénier)
Igor Golovatenko (Carlo Gérard)
Twórcy:
Daniele Rustioni (dyrygent)
Nicolas Joël (reżyseria)
Hubert Monloup (scenografia i kostiumy)
Duane Schuler (światło)
Piotr Beczała występuje w roli szlachetnego poety, który pada ofiarą intryg i brutalności Rewolucji Francuskiej w pełnej pasji operze tragicznej Giordana. Po świetnie przyjętym występie w Fedorze w sezonie Live in HD 2022–23, Beczała ponownie łączy siły z sopranistką Sonyą Yonchevą, wcielającą się tym razem w arystokratyczną ukochaną Chéniera – Maddalenę di Coigny. W roli Carla Gérarda, przedstawiciela rewolucyjnego terroru, który przesądza o losie kochanków, wystąpi baryton Igor Golovatenko. Za pulpitem dyrygenckim stanie Daniele Rustioni. Porywająca inscenizacja Nicolasa Joëla będzie transmitowana na żywo z nowojorskiej sceny Met do kin na całym świecie już 13 grudnia 2025 roku.
--
czas trwania: 3 godziny 31 minut [2 przerwy]
reż. Nicolas Joël
język: angielski z polskimi napisami
autor: Umberto Giordano (libretto: Luigi Illica)
Obsada:
Sonya Yoncheva (Maddalena di Coigny)
Piotr Beczała (Andrea Chénier)
Igor Golovatenko (Carlo Gérard)
Twórcy:
Daniele Rustioni (dyrygent)
Nicolas Joël (reżyseria)
Hubert Monloup (scenografia i kostiumy)
Duane Schuler (światło)
MET Opera Live 2025/26: Arabella (retransmisja)
MET Opera Live 2025/26: ARABELLA (retransmisja)
22 listopada 2025 roku opera Straussa przyniesie do kin na całym świecie blask i czar XIX-wiecznego Wiednia w przepięknej inscenizacji legendarnego reżysera Otto Schenka – inscenizacji, która „jest tak pełna przepychu, jak tylko można sobie wymarzyć” (The New York Times). W roli tytułowej bohaterki, młodej arystokratki szukającej miłości na własnych warunkach, wystąpi sopranistka Rachel Willis-Sørensen. Jej siostrą, Zdenką, będzie sopranistka Louise Alder, a w rolę pełnego werwy hrabiego, który zawróci Arabelli w głowie, wcieli się bas-baryton Tomasz Konieczny.
Czas trwania: ok. 4 godziny i 12 minut (2 przerwy)
--
reż. Otto Schenk
język: niemiecki z polskimi napisami
autor: Richard Strauss (libretto: Hugo von Hofmannsthal)
Obsada:
Rachel Willis-Sørensen (Arabella)
Louise Alder (Zdenka)
Pavol Breslik (Matteo)
Tomasz Konieczny (Mandryka)
Brindley Sherratt (Waldner)
Twórcy:
Nicholas Carter (dyrygent)
Otto Schenk (reżyseria)
Günther Schneider-Siemssen (scenografia)
Milena Canonero (kostiumy)
Gil Wechsler (światło)
22 listopada 2025 roku opera Straussa przyniesie do kin na całym świecie blask i czar XIX-wiecznego Wiednia w przepięknej inscenizacji legendarnego reżysera Otto Schenka – inscenizacji, która „jest tak pełna przepychu, jak tylko można sobie wymarzyć” (The New York Times). W roli tytułowej bohaterki, młodej arystokratki szukającej miłości na własnych warunkach, wystąpi sopranistka Rachel Willis-Sørensen. Jej siostrą, Zdenką, będzie sopranistka Louise Alder, a w rolę pełnego werwy hrabiego, który zawróci Arabelli w głowie, wcieli się bas-baryton Tomasz Konieczny.
Czas trwania: ok. 4 godziny i 12 minut (2 przerwy)
--
reż. Otto Schenk
język: niemiecki z polskimi napisami
autor: Richard Strauss (libretto: Hugo von Hofmannsthal)
Obsada:
Rachel Willis-Sørensen (Arabella)
Louise Alder (Zdenka)
Pavol Breslik (Matteo)
Tomasz Konieczny (Mandryka)
Brindley Sherratt (Waldner)
Twórcy:
Nicholas Carter (dyrygent)
Otto Schenk (reżyseria)
Günther Schneider-Siemssen (scenografia)
Milena Canonero (kostiumy)
Gil Wechsler (światło)
MET Opera Live 2025/26: Eugeniusz Oniegin
MET Opera Live 2025/26: EUGENIUSZ ONIEGIN (Eugene Onegin)
Po entuzjastycznie przyjętym debiucie w Metropolitan Opera w 2024 roku, gdzie wystąpiła jako Cio-Cio- San w Madama Butterfly Pucciniego, sopranistka Asmik Grigorian powraca na nowojorską scenę w roli Tatiany – zakochanej młodej kobiety i głównej bohaterki pełnej namiętności operowej adaptacji poematu Puszkina. Spektakl będzie transmitowany na żywo ze sceny Metropolitan Opera do kin na całym świecie 2 maja 2026 roku. Baryton Igor Golovatenko ponownie wcieli się w eleganckiego, lecz emocjonalnie zdystansowanego Oniegina, który zbyt późno uświadamia sobie swoje prawdziwe uczucia. W poruszającej inscenizacji w reżyserii laureatki Nagrody Tony, Deborah Warner, „otrzymujemy pięknie dopracowaną interpretację lirycznego romansu Czajkowskiego”. [Źródło: The Telegraph]
Czas trwania: ok. 4 godziny i 5 minut (2 przerwy)
--
reż. Deborah Warner
język: angielski z polskimi napisami
Transmisja na żywo
autor: Piotr Czajkowski (libretto: Piotr Czajkowski i Konstantin Szyłowski)
Obsada:
Asmik Grigorian (Tatiana)
Maria Barakova (Olga)
Stephanie Blythe (Filipiewna)
Stanislas de Barbeyrac (Leński)
Igor Golovatenko (Eugeniusz Oniegin)
Alexander Tsymbalyuk (Książę Gremin)
Twórcy:
Timur Zangiev (dyrygent)
Deborah Warner (reżyseria)
Tom Pye (scenografia)
Chloe Obolensky (kostiumy)
Jean Kalman (światło)
Ian William Gallowayi Finn Ross (projekcje)
Kim Brandstrup (choreografia)
Po entuzjastycznie przyjętym debiucie w Metropolitan Opera w 2024 roku, gdzie wystąpiła jako Cio-Cio- San w Madama Butterfly Pucciniego, sopranistka Asmik Grigorian powraca na nowojorską scenę w roli Tatiany – zakochanej młodej kobiety i głównej bohaterki pełnej namiętności operowej adaptacji poematu Puszkina. Spektakl będzie transmitowany na żywo ze sceny Metropolitan Opera do kin na całym świecie 2 maja 2026 roku. Baryton Igor Golovatenko ponownie wcieli się w eleganckiego, lecz emocjonalnie zdystansowanego Oniegina, który zbyt późno uświadamia sobie swoje prawdziwe uczucia. W poruszającej inscenizacji w reżyserii laureatki Nagrody Tony, Deborah Warner, „otrzymujemy pięknie dopracowaną interpretację lirycznego romansu Czajkowskiego”. [Źródło: The Telegraph]
Czas trwania: ok. 4 godziny i 5 minut (2 przerwy)
--
reż. Deborah Warner
język: angielski z polskimi napisami
Transmisja na żywo
autor: Piotr Czajkowski (libretto: Piotr Czajkowski i Konstantin Szyłowski)
Obsada:
Asmik Grigorian (Tatiana)
Maria Barakova (Olga)
Stephanie Blythe (Filipiewna)
Stanislas de Barbeyrac (Leński)
Igor Golovatenko (Eugeniusz Oniegin)
Alexander Tsymbalyuk (Książę Gremin)
Twórcy:
Timur Zangiev (dyrygent)
Deborah Warner (reżyseria)
Tom Pye (scenografia)
Chloe Obolensky (kostiumy)
Jean Kalman (światło)
Ian William Gallowayi Finn Ross (projekcje)
Kim Brandstrup (choreografia)
MET Opera Live 2025/26: Kopciuszek (retransmisja)
MET Opera Live 2025/26: KOPCIUSZEK (retransmisja z 2018 roku)
Ktoś policzył, że istnieje około 700 wersji historii o dziewczynie-sierocie gnębionej przez macochę i złe siostry. Do najpopularniejszych na gruncie europejskim należy oczywiście baśń Charlesa Perraulta z tomu „Bajki babci Gąski”. Na jej podstawie powstały późniejsze opracowania wątku dla dzieci, a także Kopciuszek baletowy do muzyki Prokofiewa i operowe, m.in. Rossiniego i Julesa Masseneta.
To ostatnie dzieło miało swoją prapremierę w 1899 roku w Opéra-Comique w Paryżu. Opera odniosła ogromny sukces, bo była grana ponad 50 razy tylko w pierwszym sezonie prezentacji. W tytułowej roli w transmitowanym spektaklu usłyszymy Joyce DiDonato, która zasłynęła jako wykonawczyni partii Kopciuszka także w wersji Rossiniego, a którą mogliśmy podziwiać w cyklu „The Met: Live in HD” jako Elenę w „La donna del lago”.
Czas trwania: ok. 1 godzina i 44 minuty (bez przerw)
--
Tytuł oryginalny: Cendrillon
reż. Laurent Pelly
język: angielski z polskimi napisami
autor: Jules Massenet (libretto: Henri Caïn)
Obsada:
Isabel Leonard (Kopciuszek)
Jessica Pratt (Wróżka Chrzestna)
Emily D’Angelo (Książe)
Stephanie Blythe (Pani de la Haltière)
Laurent Naouri (Pandolfe)
Twórcy:
Emmanuel Villaume (dyrygent)
Laurent Pelly (reżyseria)
Barbara de Limburg (scenografia)
Laurent Pelly (kostiumy)
Duane Schuler (światło)
Laura Scozzi (choreografia)
Kelley Rourke (adaptacja angielska)
Ktoś policzył, że istnieje około 700 wersji historii o dziewczynie-sierocie gnębionej przez macochę i złe siostry. Do najpopularniejszych na gruncie europejskim należy oczywiście baśń Charlesa Perraulta z tomu „Bajki babci Gąski”. Na jej podstawie powstały późniejsze opracowania wątku dla dzieci, a także Kopciuszek baletowy do muzyki Prokofiewa i operowe, m.in. Rossiniego i Julesa Masseneta.
To ostatnie dzieło miało swoją prapremierę w 1899 roku w Opéra-Comique w Paryżu. Opera odniosła ogromny sukces, bo była grana ponad 50 razy tylko w pierwszym sezonie prezentacji. W tytułowej roli w transmitowanym spektaklu usłyszymy Joyce DiDonato, która zasłynęła jako wykonawczyni partii Kopciuszka także w wersji Rossiniego, a którą mogliśmy podziwiać w cyklu „The Met: Live in HD” jako Elenę w „La donna del lago”.
Czas trwania: ok. 1 godzina i 44 minuty (bez przerw)
--
Tytuł oryginalny: Cendrillon
reż. Laurent Pelly
język: angielski z polskimi napisami
autor: Jules Massenet (libretto: Henri Caïn)
Obsada:
Isabel Leonard (Kopciuszek)
Jessica Pratt (Wróżka Chrzestna)
Emily D’Angelo (Książe)
Stephanie Blythe (Pani de la Haltière)
Laurent Naouri (Pandolfe)
Twórcy:
Emmanuel Villaume (dyrygent)
Laurent Pelly (reżyseria)
Barbara de Limburg (scenografia)
Laurent Pelly (kostiumy)
Duane Schuler (światło)
Laura Scozzi (choreografia)
Kelley Rourke (adaptacja angielska)
MET Opera Live 2025/26: Ostatni sen Fridy i Diega
MET Opera Live 2025/26: OSTATNI SEN FRIDY I DIEGA (Ultimo Sueño de Frida y Diego)
30 maja 2026 roku sezon The Met: Live in HD 2025–26 zakończy się transmisją na żywo pierwszej opery amerykańskiej kompozytorki Gabrieli Leny Frank: utrzymanym w konwencji realizmu magicznego portretem meksykańskiej pary artystów, Fridy Kahlo i Diega Rivery. Libretto napisał laureat Nagrody Pulitzera, dramatopisarz Nilo Cruz. Opera, nawiązująca do mitu o Orfeuszu i Eurydyce, opowiada historię Fridy, w której postać wciela się mezzosopranistka Isabel Leonard. Frida powraca z zaświatów w Dzień Zmarłych, by ponownie spotkać się z Diegiem (w tej roli baryton Carlos Álvarez). Ta słynąca z licznych sporów para na krótko ożywia swój burzliwy romans, by doświadczyć zarówno namiętności, jak i cierpienia, zanim pożegnają się na zawsze ze światem żywych. Dyrygent Yannick Nézet-Séguin poprowadzi wykonanie opery Frank w Metropolitan Opera. Za reżyserię i choreografię nowej produkcji, inspirowanej obrazami Fridy i Diega oraz „pełnej barw i świeżej indywidualności” (Los Angeles Times) odpowiada Deborah Colker.
Czas trwania: ok. 2 godziny i 48 minut (1 przerwa)
--
reż. Deborah Colker
język: angielski z polskimi napisami
autor: Gabriela Lena Frank (libretto: Nilo Cruz)
Obsada:
Gabriella Reyes (Catrina)
Isabel Leonard (Frida)
Nils Wanderer (Leonardo)
Carlos Álvarez (Diego)
Twórcy:
Yannick Nézet-Séguin (dyrygent)
Deborah Colker (reżyseria)
Jon Bausor (scenografia i kostiumy)
Adam Silverman (światło)
Deborah Colker (choreografia)
30 maja 2026 roku sezon The Met: Live in HD 2025–26 zakończy się transmisją na żywo pierwszej opery amerykańskiej kompozytorki Gabrieli Leny Frank: utrzymanym w konwencji realizmu magicznego portretem meksykańskiej pary artystów, Fridy Kahlo i Diega Rivery. Libretto napisał laureat Nagrody Pulitzera, dramatopisarz Nilo Cruz. Opera, nawiązująca do mitu o Orfeuszu i Eurydyce, opowiada historię Fridy, w której postać wciela się mezzosopranistka Isabel Leonard. Frida powraca z zaświatów w Dzień Zmarłych, by ponownie spotkać się z Diegiem (w tej roli baryton Carlos Álvarez). Ta słynąca z licznych sporów para na krótko ożywia swój burzliwy romans, by doświadczyć zarówno namiętności, jak i cierpienia, zanim pożegnają się na zawsze ze światem żywych. Dyrygent Yannick Nézet-Séguin poprowadzi wykonanie opery Frank w Metropolitan Opera. Za reżyserię i choreografię nowej produkcji, inspirowanej obrazami Fridy i Diega oraz „pełnej barw i świeżej indywidualności” (Los Angeles Times) odpowiada Deborah Colker.
Czas trwania: ok. 2 godziny i 48 minut (1 przerwa)
--
reż. Deborah Colker
język: angielski z polskimi napisami
autor: Gabriela Lena Frank (libretto: Nilo Cruz)
Obsada:
Gabriella Reyes (Catrina)
Isabel Leonard (Frida)
Nils Wanderer (Leonardo)
Carlos Álvarez (Diego)
Twórcy:
Yannick Nézet-Séguin (dyrygent)
Deborah Colker (reżyseria)
Jon Bausor (scenografia i kostiumy)
Adam Silverman (światło)
Deborah Colker (choreografia)
MET Opera Live 2025/26: Purytanie
MET Opera Live 2025/26: PURYTANIE (I puritani)
Gdy chodzi o piękno melodii, zapierającą dech koloraturę i wokalne popisy najwyższej próby, Purytanie Belliniego nie mają sobie równych. Już 10 stycznia 2026 roku w kinach na całym świecie pojawi się nowa, pełna rozmachu inscenizacja tej ostatniej opery mistrza – pierwsza w Met od prawie 50 lat. Za reżyserię odpowiada Charles Edwards, który po latach sukcesów jako scenograf debiutuje w roli reżysera w nowojorskiej operze.
W głównych, niezwykle wymagających rolach wystąpią gwiazdy światowej sceny operowej. Lisette Oropesa i Lawrence Brownlee wcielą się w Elvirę i Artura – kochanków, których rozdzielają polityczne podziały angielskiej wojny domowej. Na scenie partnerować im będą Artur Ruciński jako Riccardo, niechciany narzeczony Elviry, oraz Christian Van Horn jako Giorgio, życzliwy i pełen troski wuj dziewczyny. Orkiestrę poprowadzi Marco Armiliato.
Czas trwania: ok. 3 godziny i 47 minut (1 przerwa)
--
reż. Charles Edwards
język: angielski z polskimi napisami
autor: Vincenzo Bellini (libretto: Carlo Pepoli)
Obsada:
Lisette Oropesa (Elvira Walton)
Lawrence Brownlee (Lord Arturo Talbot)
Artur Ruciński (Riccardo Forth)
Christian Van Horn (Giorgio Walton)
Twórcy:
Marco Armiliato (dyrygent)
Charles Edwards (reżyseria)
Charles Edwards (scenografia)
Gabrielle Dalton (kostiumy)
Tim Mitchell (światło)
Tim Claydon (choreografia)
Gdy chodzi o piękno melodii, zapierającą dech koloraturę i wokalne popisy najwyższej próby, Purytanie Belliniego nie mają sobie równych. Już 10 stycznia 2026 roku w kinach na całym świecie pojawi się nowa, pełna rozmachu inscenizacja tej ostatniej opery mistrza – pierwsza w Met od prawie 50 lat. Za reżyserię odpowiada Charles Edwards, który po latach sukcesów jako scenograf debiutuje w roli reżysera w nowojorskiej operze.
W głównych, niezwykle wymagających rolach wystąpią gwiazdy światowej sceny operowej. Lisette Oropesa i Lawrence Brownlee wcielą się w Elvirę i Artura – kochanków, których rozdzielają polityczne podziały angielskiej wojny domowej. Na scenie partnerować im będą Artur Ruciński jako Riccardo, niechciany narzeczony Elviry, oraz Christian Van Horn jako Giorgio, życzliwy i pełen troski wuj dziewczyny. Orkiestrę poprowadzi Marco Armiliato.
Czas trwania: ok. 3 godziny i 47 minut (1 przerwa)
--
reż. Charles Edwards
język: angielski z polskimi napisami
autor: Vincenzo Bellini (libretto: Carlo Pepoli)
Obsada:
Lisette Oropesa (Elvira Walton)
Lawrence Brownlee (Lord Arturo Talbot)
Artur Ruciński (Riccardo Forth)
Christian Van Horn (Giorgio Walton)
Twórcy:
Marco Armiliato (dyrygent)
Charles Edwards (reżyseria)
Charles Edwards (scenografia)
Gabrielle Dalton (kostiumy)
Tim Mitchell (światło)
Tim Claydon (choreografia)
NT Live: Profesja pani Warren
NT Live: Profesja pani Warren
sztuka Bernarda Shawa
w reżyserii Dominica Cooke’a
Imelda Staunton („The Crown”), pięciokrotna laureatka Nagrody Oliviera, po raz pierwszy pojawi się na scenie razem ze swoją córką, Bessie Carter („Bridgertonowie”). Wspólnie zagrają matkę i córkę w prowokacyjnej sztuce Bernarda Shawa, należącej do klasyki teatru.
Vivie Warren to kobieta wyprzedzająca swoje czasy, podczas gdy jej matka jest ukształtowana przez dawny, patriarchalny porządek. To właśnie dzięki niemu pani Warren zbudowała swoją fortunę — ale jaką cenę przyszło jej za to zapłacić?
Spektakl, zarejestrowany na żywo na londyńskim West Endzie, ponownie łączy Imeldę Staunton i reżysera Dominica Cooke’a („Follies”, „Good”), który podejmuje temat konfliktu między moralnością a niezależnością, tradycją a postępem.
--
BILETY:
rzędy A-E: 35 zł (normalny), 30 zł (ulgowy), 25 zł (Karta Dużej Rodziny)
rzędy F-M: 40 zł (normalny), 35 zł (ulgowy), 30 zł (Karta Dużej Rodziny)
--
Miejsce: Sala 1-Kinowa
Dla kogo: młodzież, dorośli
sztuka Bernarda Shawa
w reżyserii Dominica Cooke’a
Imelda Staunton („The Crown”), pięciokrotna laureatka Nagrody Oliviera, po raz pierwszy pojawi się na scenie razem ze swoją córką, Bessie Carter („Bridgertonowie”). Wspólnie zagrają matkę i córkę w prowokacyjnej sztuce Bernarda Shawa, należącej do klasyki teatru.
Vivie Warren to kobieta wyprzedzająca swoje czasy, podczas gdy jej matka jest ukształtowana przez dawny, patriarchalny porządek. To właśnie dzięki niemu pani Warren zbudowała swoją fortunę — ale jaką cenę przyszło jej za to zapłacić?
Spektakl, zarejestrowany na żywo na londyńskim West Endzie, ponownie łączy Imeldę Staunton i reżysera Dominica Cooke’a („Follies”, „Good”), który podejmuje temat konfliktu między moralnością a niezależnością, tradycją a postępem.
--
BILETY:
rzędy A-E: 35 zł (normalny), 30 zł (ulgowy), 25 zł (Karta Dużej Rodziny)
rzędy F-M: 40 zł (normalny), 35 zł (ulgowy), 30 zł (Karta Dużej Rodziny)
--
Miejsce: Sala 1-Kinowa
Dla kogo: młodzież, dorośli
Po polowaniu
Najnowsze dzieło Luki Guadagnino „Po polowaniu” to trzymający w napięciu dramat psychologiczny. Julia Roberts gra Almę Olsson, profesorkę w collegu, której życie osobiste i zawodowe jest na rozdrożu. Jedna ze studentek Maggie (Ayo Edebiri) wnosi oskarżenie przeciwko wykładowcy (Andrew Garfield).
Mroczny sekret z przeszłości Almy grozi ujawnieniem.
Język: angielski z polskimi napisami
PO POLOWANIU, reż. Luca Guadagnino, USA, Włochy 2025, 139'
Mroczny sekret z przeszłości Almy grozi ujawnieniem.
Język: angielski z polskimi napisami
PO POLOWANIU, reż. Luca Guadagnino, USA, Włochy 2025, 139'
Pokaz sensorycznie przyjazny: Skrzat. Nowy początek
Pokaz sensorycznie przyjazny: „Skrzat. Nowy początek”
6 listopada, godzina 11:00
Czas trwania: 1 godzina, 39 minut
Film dla osób powyżej 7 roku życia.
Kraj produkcji: Polska. Gatunek: familijny.
Jedenastoletnia Hania po przeprowadzce czuje się samotna i niezrozumiana. Gdy koleżanki zabierają jej cenną pamiątkę, dziewczynka postanawia ją odzyskać, udowadniając, że skrzaty naprawdę istnieją. W tej przygodzie pomaga jej Michał, dzięki któremu Hania odkrywa siłę przyjaźni i odwagi.
Język: polski
SKRZAT. NOWY POCZĄTEK, reż. Krzysztof Komander, Polska, Czechy 2025, 99'
6 listopada, godzina 11:00
Czas trwania: 1 godzina, 39 minut
Film dla osób powyżej 7 roku życia.
Kraj produkcji: Polska. Gatunek: familijny.
Jedenastoletnia Hania po przeprowadzce czuje się samotna i niezrozumiana. Gdy koleżanki zabierają jej cenną pamiątkę, dziewczynka postanawia ją odzyskać, udowadniając, że skrzaty naprawdę istnieją. W tej przygodzie pomaga jej Michał, dzięki któremu Hania odkrywa siłę przyjaźni i odwagi.
Język: polski
SKRZAT. NOWY POCZĄTEK, reż. Krzysztof Komander, Polska, Czechy 2025, 99'
Poranek dla dzieci: Kicia Kocia ma braciszka
Wielki powrót Kici Koci do kin! Ulubiona kotka wszystkich dzieci i jej przyjaciele zapraszają do kin na zupełnie nowe przygody! Razem z ulubionymi bohaterami zdecydujemy co zasiać w ogródku, odwiedzimy dentystę i poznamy Nunusia – małego braciszka Kici Koci!
Uwielbiana przez najmłodszych rezolutna Kicia Kocia powraca i jest gotowa stawić czoła nowym wyzwaniom! Jej perypetie są pełne zabawy, radości i odzwierciedlają dziecięcą codzienność. Tym razem bystra kotka i jej wierni przyjaciele – Pacek, Adelka i Julianek – pobawią się w aptekę oraz pokażą młodym widzom jak wygląda wizyta u dentysty i jak radzić sobie ze złością. Wraz z Kicią Kocią wybierzemy co zasiać w ogródku, przywitamy wiosnę oraz poznamy jej małego braciszka Nunusia!
Filmowe opowieści na podstawie uwielbianych książek Anity Głowińskiej to idealna okazja na niezapomniany seans w kinie. Serial „Kicia Kocia” na wielkim ekranie!
Odcinki serialu, które zobaczymy w trakcie seansów:
Kicia Kocia. Wiosna!
Kicia Kocia w aptece
Kicia Kocia się złości
Kicia Kocia u dentysty
Kicia Kocia. Co zasiejemy w ogródku?
Kicia Kocia ma braciszka Nunusia
Kicia Kocia na plenerze
Kategoria wiekowa: 3+
Wersja językowa: polski dubbing
KICIA KOCIA MA BRACISZKA, reż. Marta Stróżycka, Polska 2025, 45'y
Uwielbiana przez najmłodszych rezolutna Kicia Kocia powraca i jest gotowa stawić czoła nowym wyzwaniom! Jej perypetie są pełne zabawy, radości i odzwierciedlają dziecięcą codzienność. Tym razem bystra kotka i jej wierni przyjaciele – Pacek, Adelka i Julianek – pobawią się w aptekę oraz pokażą młodym widzom jak wygląda wizyta u dentysty i jak radzić sobie ze złością. Wraz z Kicią Kocią wybierzemy co zasiać w ogródku, przywitamy wiosnę oraz poznamy jej małego braciszka Nunusia!
Filmowe opowieści na podstawie uwielbianych książek Anity Głowińskiej to idealna okazja na niezapomniany seans w kinie. Serial „Kicia Kocia” na wielkim ekranie!
Odcinki serialu, które zobaczymy w trakcie seansów:
Kicia Kocia. Wiosna!
Kicia Kocia w aptece
Kicia Kocia się złości
Kicia Kocia u dentysty
Kicia Kocia. Co zasiejemy w ogródku?
Kicia Kocia ma braciszka Nunusia
Kicia Kocia na plenerze
Kategoria wiekowa: 3+
Wersja językowa: polski dubbing
KICIA KOCIA MA BRACISZKA, reż. Marta Stróżycka, Polska 2025, 45'y
Poranek dla dzieci: Super Charlie
„Super Charlie” to pełna humoru i przygód animacja dla całej rodziny!
Dziesięcioletni Wille od zawsze marzył, by zostać superbohaterem i walczyć ze złem u boku swojego taty – odważnego policjanta. Wszystko się zmienia, gdy na świecie pojawia się jego młodszy brat, Charlie. Nie dość, że całkowicie kradnie uwagę rodziców, to jeszcze… posiada supermoce!
Kiedy miastu zaczyna grozić niebezpieczeństwo ze strony szalonego naukowca i przebiegłego superprzestępcy, bracia – choć zupełnie różni – muszą połączyć siły. Czy zazdrosny starszy brat i niemowlę z nadzwyczajnymi mocami zdołają ocalić miasto?
Pełen zwrotów akcji, zabawnych sytuacji i eksplodującej energii „Super Charlie” to oparty na bestsellerowej serii książek Camilli Läckberg film o braterstwie, odwadze i odkrywaniu, że prawdziwą siłą jest… bycie razem.
Kategoria wiekowa: 6+
Wersja językowa: polski dubbing
SUPER CHARLIE, reż. Jon Holmberg, Dania, Szwecja 2024, 82'
Dziesięcioletni Wille od zawsze marzył, by zostać superbohaterem i walczyć ze złem u boku swojego taty – odważnego policjanta. Wszystko się zmienia, gdy na świecie pojawia się jego młodszy brat, Charlie. Nie dość, że całkowicie kradnie uwagę rodziców, to jeszcze… posiada supermoce!
Kiedy miastu zaczyna grozić niebezpieczeństwo ze strony szalonego naukowca i przebiegłego superprzestępcy, bracia – choć zupełnie różni – muszą połączyć siły. Czy zazdrosny starszy brat i niemowlę z nadzwyczajnymi mocami zdołają ocalić miasto?
Pełen zwrotów akcji, zabawnych sytuacji i eksplodującej energii „Super Charlie” to oparty na bestsellerowej serii książek Camilli Läckberg film o braterstwie, odwadze i odkrywaniu, że prawdziwą siłą jest… bycie razem.
Kategoria wiekowa: 6+
Wersja językowa: polski dubbing
SUPER CHARLIE, reż. Jon Holmberg, Dania, Szwecja 2024, 82'
Przedsmaki: Zmartwychwstanie
Specjalna Nagroda Jury na festiwalu w Cannes. Najnowszy film Bi Gana, reżysera pamiętnej Długiej podróży dnia ku nocy, to kino totalne – wirtuozerska formalnie oda do medium filmowego, film-odyseja, film-sen, którego poszczególne segmenty odnoszą się do ludzkich zmysłów. Kino według chińskiego reżysera jest w stanie działać na każdy z nich – zachwycając i porażając. Wizja Bi Gana to futurystyczna dystopia, w której nie potrafić śnić to być nieśmiertelnym, a ci, którzy śnią (śnią kino!), są Fantasmerami skazanymi na wieczną, oniryczną tułaczkę. Epicki, formalnie mistrzowski obraz zabiera nas w pięć niezwykłych podróży po historii X muzy – od ekspresjonistycznego kina niemego, przez osadzony w czasie wojny noir, buddyjską przypowieść, neorealistyczny heist movie, po milenijną, wampiryczną love story. To kino wolne, hipnotyzujące, zachwycające – popis czystej wyobraźni.
Język: mandaryński z polskimi napisami
ZMARTWYCHWSTANIE, reż. Bi Gan, Chiny, Francja, USA 2025, 160'
Język: mandaryński z polskimi napisami
ZMARTWYCHWSTANIE, reż. Bi Gan, Chiny, Francja, USA 2025, 160'
Puść To - cykl warsztatów ruchowych
PUŚĆ TO ‒ czyli cykl warsztatów w ruchu, tańcu intuicyjnym, improwizacji, bez oceniania, bez presji nakierowanej na rezultat.
Na warsztatach możesz pozwolić sobie na odczuwanie, na zaakceptowanie wszelkich sygnałów, które ciało Ci wysyła, chcąc działać na Twoją korzyść. Są momenty, gdy daje ciało wysyła sygnały, które zmieniają dotychczasowe funkcjonowanie, postrzeganie siebie. Mogą to być stany diagnozowane, nazwane, zbadane, mogą to być „bagaże”, które zaczynają ciążyć.
PUŚCIĆ w tym wypadku nie znaczy POZBYĆ się, a bardziej pozwolić BYĆ.
Regeneracja i wspólnota
Jeśli pragniesz zregenerować siły, odpocząć od codziennej gonitwy i poczuć wspólnotę w działaniu, te warsztaty są dla Ciebie. Możesz uczestniczyć w zajęciach na własnych warunkach, decydując z jaką intensywnością wykonujesz ćwiczenia. „Puść to” i pozwól sobie na swobodę ruchu, odnajdując nowe możliwości w każdym kroku.
Przyjazna atmosfera
W trakcie zajęć, w sali, rozstawiamy kilka krzeseł. Możesz z nich skorzystać w dowolnym momencie. Nikt nie ocenia Twojej pracy ani pracy innych uczestników(-czek) – to miejsce pełne akceptacji i wsparcia.
Nie ma barier
Niezależnie od wieku, poziomu sprawności czy rodzaju niepełnosprawności, te warsztaty dają możliwość wyrażania siebie poprzez ruch i improwizację.
Prowadzenie:
Antek Kurjata – tancerz i choreograf, który z empatią i profesjonalizmem wprowadzi Cię w świat ruchu i tańca. Jak sam mówi: „Działania warsztatowe zaplanowane są w taki sposób, aby każda osoba dołączająca w dowolnym terminie nie czuła, że coś ją ominęło. Każda z osób uczestniczących w spotkaniach decyduje, na ile procent wykonuje dane ćwiczenie, ma prawo do odpoczynku i obserwacji działań z zewnątrz”.
Warsztaty są rekomendowane osobom, które mogą wziąć udział w całym cyklu siedmiu spotkań, by pełniej doświadczyć procesu.
Ze względu na realizację zajęć w historycznych salach dawnego Zamku Cesarskiego, zachęcamy, by dla większego komfortu, w miesiącach zimowych i wiosennych zabrać cieplejszy zestaw wygodnych ubrań do udział w warsztatach.
Terminy:
Spotkania odbywają się w wybrane wtorki:
23.09.25 – laboratorium 1
30.09 - laboratorium 1
21.10 - laboratorium 1
28.10 - sala pod zegarem
4.11 - sala pod zegarem
w godzinach 17.30-19.30 w małej grupie, do 10 osób.
Koszt udziału: 10 zł za jeden warsztat
Jeśli masz pytanie, skontaktuj się z Ewą Jańczak: e.janczak@ckzamek.pl
Na warsztatach możesz pozwolić sobie na odczuwanie, na zaakceptowanie wszelkich sygnałów, które ciało Ci wysyła, chcąc działać na Twoją korzyść. Są momenty, gdy daje ciało wysyła sygnały, które zmieniają dotychczasowe funkcjonowanie, postrzeganie siebie. Mogą to być stany diagnozowane, nazwane, zbadane, mogą to być „bagaże”, które zaczynają ciążyć.
PUŚCIĆ w tym wypadku nie znaczy POZBYĆ się, a bardziej pozwolić BYĆ.
Regeneracja i wspólnota
Jeśli pragniesz zregenerować siły, odpocząć od codziennej gonitwy i poczuć wspólnotę w działaniu, te warsztaty są dla Ciebie. Możesz uczestniczyć w zajęciach na własnych warunkach, decydując z jaką intensywnością wykonujesz ćwiczenia. „Puść to” i pozwól sobie na swobodę ruchu, odnajdując nowe możliwości w każdym kroku.
Przyjazna atmosfera
W trakcie zajęć, w sali, rozstawiamy kilka krzeseł. Możesz z nich skorzystać w dowolnym momencie. Nikt nie ocenia Twojej pracy ani pracy innych uczestników(-czek) – to miejsce pełne akceptacji i wsparcia.
Nie ma barier
Niezależnie od wieku, poziomu sprawności czy rodzaju niepełnosprawności, te warsztaty dają możliwość wyrażania siebie poprzez ruch i improwizację.
Prowadzenie:
Antek Kurjata – tancerz i choreograf, który z empatią i profesjonalizmem wprowadzi Cię w świat ruchu i tańca. Jak sam mówi: „Działania warsztatowe zaplanowane są w taki sposób, aby każda osoba dołączająca w dowolnym terminie nie czuła, że coś ją ominęło. Każda z osób uczestniczących w spotkaniach decyduje, na ile procent wykonuje dane ćwiczenie, ma prawo do odpoczynku i obserwacji działań z zewnątrz”.
Warsztaty są rekomendowane osobom, które mogą wziąć udział w całym cyklu siedmiu spotkań, by pełniej doświadczyć procesu.
Ze względu na realizację zajęć w historycznych salach dawnego Zamku Cesarskiego, zachęcamy, by dla większego komfortu, w miesiącach zimowych i wiosennych zabrać cieplejszy zestaw wygodnych ubrań do udział w warsztatach.
Terminy:
Spotkania odbywają się w wybrane wtorki:
23.09.25 – laboratorium 1
30.09 - laboratorium 1
21.10 - laboratorium 1
28.10 - sala pod zegarem
4.11 - sala pod zegarem
w godzinach 17.30-19.30 w małej grupie, do 10 osób.
Koszt udziału: 10 zł za jeden warsztat
Jeśli masz pytanie, skontaktuj się z Ewą Jańczak: e.janczak@ckzamek.pl
Rocky Horror Picture Show | 50. rocznica premiery
Rocky Horror Picture Show to niesamowita mieszanka komedii, horroru i musicalu. Do tajemniczego zamku zamieszkiwanego przez groźnego doktora Frank-N-Furtera pewnej nocy trafiają Janet i Brad, którym zepsuł się samochód. Para ta stanie się świadkiem stworzenia przez doktora idealnego kochanka Rocky'ego Horrora.
Język: angielski z polskimi napisami
ROCKY HORROR PICTURE SHOW, reż. Jim Sharman, USA, Wielka Brytania 1975, 100'
Język: angielski z polskimi napisami
ROCKY HORROR PICTURE SHOW, reż. Jim Sharman, USA, Wielka Brytania 1975, 100'
SKALPEL BAND „Ninja Tune Years”
Po wyprzedanej bestsellerowej trasie Skalpel Band gra „Skalpel” zespół powraca w ośmioosobowym składzie, by zaprezentować przekrojowy materiał ze swoich najsłynniejszych płyt z katalogu kultowej wytwórni Ninja Tune.
Igor Pudło i Marcin Cichy do składu znakomitych instrumentalistów dokooptowali ponownie Marka Pędziwiatra aka Latarnik z zaprzyjaźnionych wrocławskich ekip Eabs i Błoto.
Przypomnijmy, że to właśnie Latarnik jest autorem remiksu utworu „Low”, który promował ostatnie jak dotąd wydawnictwo Skalpela - „Recut”. Album ten był wyjątkowym projektem, na którym repertuar z Ninja Tune interpretują najwybitniejsi polscy producenci reprezentujący kilka pokoleń - obok Latarnika m.in. Pejzaż, Magiera, Expo 2000, Steez, Envee, 2K88, Emade i inni. To swoisty hołd polskiej sceny dla legendarnego wrocławskiego duetu.
Podczas grudniowej trasy SKALPEL BAND „Ninja Tune Years” na koncertach w Gdańsku (3.12. Stary Maneż), Poznaniu (4.12 CK Zamek) i Warszawie (5.12. Palladium) usłyszymy materiał z legendarnych krążków „Skalpel” i „Konfusion” oraz EP-ek „Break Out” i „Sculpture” w wykonaniu znakomitego ośmioosobowego bandu pod duchowym i muzycznym przewodnictwem Igora Pudło i Marcina Cichego.
To wciąż żywy kanon polskiej muzyki, łączący to, co najlepsze w tradycji polskiego jazzu lat 60. i 70. z nieograniczonymi możliwościami elektroniki i współczesną muzyczną wrażliwością.
Występom zespołu towarzyszyć będą efektowne wizualizacje przygotowane specjalnie na tę wyjątkową okazję.
Miejsca nienumerowane:
Bilety stojące: 129 pln
Bilety siedzące: 149 pln
Igor Pudło i Marcin Cichy do składu znakomitych instrumentalistów dokooptowali ponownie Marka Pędziwiatra aka Latarnik z zaprzyjaźnionych wrocławskich ekip Eabs i Błoto.
Przypomnijmy, że to właśnie Latarnik jest autorem remiksu utworu „Low”, który promował ostatnie jak dotąd wydawnictwo Skalpela - „Recut”. Album ten był wyjątkowym projektem, na którym repertuar z Ninja Tune interpretują najwybitniejsi polscy producenci reprezentujący kilka pokoleń - obok Latarnika m.in. Pejzaż, Magiera, Expo 2000, Steez, Envee, 2K88, Emade i inni. To swoisty hołd polskiej sceny dla legendarnego wrocławskiego duetu.
Podczas grudniowej trasy SKALPEL BAND „Ninja Tune Years” na koncertach w Gdańsku (3.12. Stary Maneż), Poznaniu (4.12 CK Zamek) i Warszawie (5.12. Palladium) usłyszymy materiał z legendarnych krążków „Skalpel” i „Konfusion” oraz EP-ek „Break Out” i „Sculpture” w wykonaniu znakomitego ośmioosobowego bandu pod duchowym i muzycznym przewodnictwem Igora Pudło i Marcina Cichego.
To wciąż żywy kanon polskiej muzyki, łączący to, co najlepsze w tradycji polskiego jazzu lat 60. i 70. z nieograniczonymi możliwościami elektroniki i współczesną muzyczną wrażliwością.
Występom zespołu towarzyszyć będą efektowne wizualizacje przygotowane specjalnie na tę wyjątkową okazję.
Miejsca nienumerowane:
Bilety stojące: 129 pln
Bilety siedzące: 149 pln
Sny o miłości
Zwycięzca ostatniego Berlinale, ciepły i delikatny jak moherowy sweterek film o pierwszej miłości, która potrafi też sprawić ból niczym ukłucie szydełkiem. 17-letnia Johanne zakochuje się bez pamięci w swojej nauczycielce i zaczyna prowadzić intymny dziennik, w którym zapisuje wszystkie uczucia i fantazje. Pisze tak szczerze i barwnie, że jej mama i babcia uznają, iż te zapiski zasługują na publikację – nie biorąc pod uwagę, że to jedynie sposób nastolatki na zatrzymanie swojego uczucia przy życiu.
To opowieść o dorastaniu, zauroczeniu i sile pragnień, ale też o rodzinie, która zamiast oceniać – wspiera i chroni. Z humorem i delikatnością „Sny o miłości” pokazują emocje, które każdy pamięta z czasów młodości: pierwsze zauroczenie, nadzieje i rozczarowania. Film, w którym każdy znajdzie cząstkę siebie.Język: norweski z polskimi napisami
SNY O MIŁOŚCI, reż. Dag Johan Haugerud, Norwegia 2024, 110’
To opowieść o dorastaniu, zauroczeniu i sile pragnień, ale też o rodzinie, która zamiast oceniać – wspiera i chroni. Z humorem i delikatnością „Sny o miłości” pokazują emocje, które każdy pamięta z czasów młodości: pierwsze zauroczenie, nadzieje i rozczarowania. Film, w którym każdy znajdzie cząstkę siebie.Język: norweski z polskimi napisami
SNY O MIŁOŚCI, reż. Dag Johan Haugerud, Norwegia 2024, 110’
TRANQUILLLO / TEATR KLUCZ IM. W. DENEKI / KONTEKSTY X: W NIEZNANE
23.10 g. 19 | Sala Wielka
TRANQUILLLO / TEATR KLUCZ IM. W. DENEKI / KONTEKSTY X: W NIEZNANE
W subtelnym i kontemplacyjnym „TRANQUILLO" artyści trwają, zdarzenia się dzieją, czas płynie powoli. Codzienność, zwykłość staje się przestrzenią do uważnego spotkania, sceną dla prawdziwej i szczerej obecności. W gestach i rytmach, przy minimum słów, artyści Teatru Klucz – osoby z niepełnosprawnościami – łamią stereotypy o teatrze i tańcu i zapraszają do zatrzymania się oraz przyjrzenia temu, co ukryte pod powierzchnią – w nas samych i w drugim człowieku.
Spektakl zawieszony między emocją a wrażeniem, jednocześnie bardzo konkretny i precyzyjnie zagrany. Artyści tańczą swoje ograniczenia i tańczą ich codzienne przekraczanie.
TRANQUILLLO / TEATR KLUCZ IM. W. DENEKI / KONTEKSTY X: W NIEZNANE
W subtelnym i kontemplacyjnym „TRANQUILLO" artyści trwają, zdarzenia się dzieją, czas płynie powoli. Codzienność, zwykłość staje się przestrzenią do uważnego spotkania, sceną dla prawdziwej i szczerej obecności. W gestach i rytmach, przy minimum słów, artyści Teatru Klucz – osoby z niepełnosprawnościami – łamią stereotypy o teatrze i tańcu i zapraszają do zatrzymania się oraz przyjrzenia temu, co ukryte pod powierzchnią – w nas samych i w drugim człowieku.
Spektakl zawieszony między emocją a wrażeniem, jednocześnie bardzo konkretny i precyzyjnie zagrany. Artyści tańczą swoje ograniczenia i tańczą ich codzienne przekraczanie.
Velázquez i jego tajemnica
Diego Velázquez – mistrz pełnego przepychu baroku, który na obrazach nie bał się pustki, osobisty malarz króla, który portretował lud, artysta zajmujący wysokie stanowiska w królewskiej administracji, autor jednych z najbardziej zagadkowych dzieł w historii sztuki. A przede wszystkim prekursor nowoczesnego malarstwa. Jego dzieła budziły zachwyt Édouarda Maneta, Pabla Picassa, Francisa Bacona czy Salvadora Dalego. Ten ostatni z autoportretów idola pożyczył nawet charakterystyczne wąsy, które stały się jego znakiem rozpoznawczym. „Velázquez i jego tajemnica” dowodzi wpływu, jaki Velázquez wywarł na wiele pokoleń twórców, przybliża pełną ukrytych znaczeń twórczość Hiszpana, próbuje zbliżyć się do tajemnicy jego geniuszu.
Prace tego najważniejszego – obok Caravaggia i Goi – europejskiego malarza znajdują się w najwspanialszych światowych kolekcjach. Wraz z twórcami filmu „Velázquez i jego tajemnica” przemierzamy więc sale Musée d'Orsay, Prado, Metropolitan Museum of Art, a kuratorzy, artyści, konserwatorzy, historycy objaśniają fenomen artysty. W centrum tej opowieści znajdują się słynne „Panny dworskie", obraz, który zachwyca niezwykłą perspektywą, kunsztowną kompozycją, fenomenalną techniką i po dziś dzień wymyka się interpretacjom. Wielu wciąż poszukuje tego, co zobaczył Velázquez – tak o zagadkowym arcydziele mówią twórcy filmu.
Ale „Velázquez i jego tajemnica” to nie tylko dzieła i eksperci, ale także wydobyte z telewizyjnych archiwów unikatowe, zaskakujące nagrania, w których o namiętności do Velázqueza opowiadają m.in. Dali, Bacon czy filozof Michel Foucault. Jednym z bohaterów dokumentu jest także Julian Schnabel. I dla każdego z nich Hiszpan pozostawał artystą na wskroś współczesnym.
VELAZQUEZ I JEGO TAJEMNICA, reż. Stéphane Sorlat, Francja 2025, 90'
Język: francuski z polskimi napisami
Prace tego najważniejszego – obok Caravaggia i Goi – europejskiego malarza znajdują się w najwspanialszych światowych kolekcjach. Wraz z twórcami filmu „Velázquez i jego tajemnica” przemierzamy więc sale Musée d'Orsay, Prado, Metropolitan Museum of Art, a kuratorzy, artyści, konserwatorzy, historycy objaśniają fenomen artysty. W centrum tej opowieści znajdują się słynne „Panny dworskie", obraz, który zachwyca niezwykłą perspektywą, kunsztowną kompozycją, fenomenalną techniką i po dziś dzień wymyka się interpretacjom. Wielu wciąż poszukuje tego, co zobaczył Velázquez – tak o zagadkowym arcydziele mówią twórcy filmu.
Ale „Velázquez i jego tajemnica” to nie tylko dzieła i eksperci, ale także wydobyte z telewizyjnych archiwów unikatowe, zaskakujące nagrania, w których o namiętności do Velázqueza opowiadają m.in. Dali, Bacon czy filozof Michel Foucault. Jednym z bohaterów dokumentu jest także Julian Schnabel. I dla każdego z nich Hiszpan pozostawał artystą na wskroś współczesnym.
VELAZQUEZ I JEGO TAJEMNICA, reż. Stéphane Sorlat, Francja 2025, 90'
Język: francuski z polskimi napisami
ZAMEK CZYTA „Laszowanie”
SPOTKANIE AUTORSKIE z Maciejem Dobosiewiczemprowadzenie: Violetta Szostak.
„Laszowanie” Macieja Dobosiewicza to zbiór opowiadań o chłopcu dorastającym w małym miasteczku i o niepewnej, wrażliwej męskości, która się w nim budzi. Wszystko w czasach dogorywającego komunizmu, gdy bohaterowie są już bardzo zmęczeni, patroni właśnie wymieniani na nowych i nawet zwycięski pojedynek w samo południe przynosi tylko gorycz. Laszowanie to opowieść o tym, jak bardzo chce się wzlecieć nad dwa kościoły, poniemiecki cmentarz zamieniony w plac zabaw i szkołę dla uśmiechniętych (z opisu wydawcy). Książka ukazała się w kwietniu 2025 roku w wydawnictwie Nisza.
MACIEJ DOBOSIEWICZ – urodził się w 1977 roku w Wejherowie, dokładnie tam, gdzie później wybuchła wojna polsko-ruska. Mieszka w Poznaniu. Pisze opowiadania i dłuższe prozy. Publikował w czasopismach „Portret”, „Morele i Grejpfruty”, „Znak”, „Czas Literatury” oraz „Fabularie”. Wydał dwie książki dla dzieci („Nuka”, „Nowe przygody Nuki”), minipowieść „El Mas Santo” i kryminał „Komisarz Zagrobny i powódź”. Za opowiadanie „Rakietą do nieba” otrzymał w 2020 roku nagrodę główną na Międzynarodowym Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu.
VIOLETTA SZOSTAK – współorganizatorka wydarzeń literackich w Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu. Autorka reportaży i wywiadów publikowanych w „Gazecie Wyborczej” i OKO.press.
„Laszowanie” Macieja Dobosiewicza to zbiór opowiadań o chłopcu dorastającym w małym miasteczku i o niepewnej, wrażliwej męskości, która się w nim budzi. Wszystko w czasach dogorywającego komunizmu, gdy bohaterowie są już bardzo zmęczeni, patroni właśnie wymieniani na nowych i nawet zwycięski pojedynek w samo południe przynosi tylko gorycz. Laszowanie to opowieść o tym, jak bardzo chce się wzlecieć nad dwa kościoły, poniemiecki cmentarz zamieniony w plac zabaw i szkołę dla uśmiechniętych (z opisu wydawcy). Książka ukazała się w kwietniu 2025 roku w wydawnictwie Nisza.
MACIEJ DOBOSIEWICZ – urodził się w 1977 roku w Wejherowie, dokładnie tam, gdzie później wybuchła wojna polsko-ruska. Mieszka w Poznaniu. Pisze opowiadania i dłuższe prozy. Publikował w czasopismach „Portret”, „Morele i Grejpfruty”, „Znak”, „Czas Literatury” oraz „Fabularie”. Wydał dwie książki dla dzieci („Nuka”, „Nowe przygody Nuki”), minipowieść „El Mas Santo” i kryminał „Komisarz Zagrobny i powódź”. Za opowiadanie „Rakietą do nieba” otrzymał w 2020 roku nagrodę główną na Międzynarodowym Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu.
VIOLETTA SZOSTAK – współorganizatorka wydarzeń literackich w Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu. Autorka reportaży i wywiadów publikowanych w „Gazecie Wyborczej” i OKO.press.
zwiedzanie przestrzeni historycznych
Zapraszamy do zwiedzania przestrzeni histrycznych Zamku codziennie w godzinach od 12-20
Bilety: 10 zł (n), 7 zł (u)
Bilety: 10 zł (n), 7 zł (u)
zwiedzanie przestrzeni historycznych z audioprzewodnikiem
Zapraszamy do zwiedzania przestrzeni historycznych z audioprzewodnikiem codziennie od 12-20. Wydawania audioprzewodników w Punkcie Informacyjnym za kasą w godzinach 12-19.
Bilety: 15 zł (u), 20 zł (n)
Bilety: 15 zł (u), 20 zł (n)
Zwiedzanie Zamku z latarkami
Gdy zapada zmrok, Zamek zmienia się nie do poznania… Jeśli nie boisz się ciemności, zapraszamy Cię na nocną wędrówkę po zamkowych wnętrzach. Razem poszukamy śladów niezwykłych historii. Zwiedzanie przewidziane dla dorosłych i młodzieży.
Pamiętaj o latarce!
zbiórka: Hol Wielki
czas trwania: 75 min
wiek:10 +
bilety: 25 zł (n), 20zł (u)
Podczas zwiedzania Zamku uczestnicy zobaczą fragmenty wystawy "Drwal. Historie o męskości". Na wystawie obecne są treści wrażliwe. Prosimy o zapoznanie się z opisem wystawy na stronie
https://ckzamek.pl/artykuly/13029-drwal-historie-o-meskosci-wystawa/
Pamiętaj o latarce!
zbiórka: Hol Wielki
czas trwania: 75 min
wiek:10 +
bilety: 25 zł (n), 20zł (u)
Podczas zwiedzania Zamku uczestnicy zobaczą fragmenty wystawy "Drwal. Historie o męskości". Na wystawie obecne są treści wrażliwe. Prosimy o zapoznanie się z opisem wystawy na stronie
https://ckzamek.pl/artykuly/13029-drwal-historie-o-meskosci-wystawa/
Jeśli chcesz na bieżąco otrzymywać informacje o wydarzeniach, zapisz się do NEWSLETTERA.
Wysyłamy tylko istotne informacje o nowościach, zmianach lub odwołanych wydarzenia.